Uit het archief
Nagelaten werk
Tekening Jaap van den Born
Ballade d´un seigneur du temps jadis
Al wat bestaat vergaat een keer,
ach, eindig is ons aardse leven.
Dat is niet nieuws en is al meer
en beter dan door mij beschreven:
door God, door Shakespeare, Gerard Reve.
Maar wat ik onverteerbaar vind
is, dat ook Bas, mijn hond moet sneven.
De Dood is, als de liefde, blind.
Een hond? o nee, een echte heer!
Wellevend kon hij pootjes geven:
hoe sierlijk kwam bij hondenweer
als ik hem uitliet in de dreven
de staart niet uit zijn achtersteven!
Nooit zag men zulk een hazewind
die bij het rennen leek te zweven…
De Dood is, als de liefde, blind.
Ik kreun, ik jank, jeremieer:
waar is hij nu, o, waar is hij gebleven?
Hij werd beaard, maar heeft de Heer
zijn ziel ten hemel opgeheven
waar hij, omringd door loopse teven
nog enige vertroosting vindt?
Dan had ik vree met het gegeven:
de Dood is, als de liefde, blind.
Envoi
Ik nam vergif in, Prins, zo-even
om mij te voegen bij mijn vrind.
Uit liefde, ook al staat geschreven:
de Dood is, als de liefde, blind.
Dit is het laatste gedicht dat Kees Jiskoot Het vrije vers gaf voor publicatie.