Je kunt het nu maar nauwelijks geloven:
De “Vuursche” zonder bomen, slechts wat hei.
Het turfveen uit de bodem ging men roven
Voor geld en om de schaam’le prak te stoven.
Er kwam moeras, dat stemt de mens niet blij!

Veel later keerde eindelijk het tij:
De boeren sloten toen hun boerenhoven.
De eik, de berkjes wonnen veel hierbij.
De spar, de grove den, nu zij aan zij,
Die waren voortaan voedsel voor de oven.

De Vuursche is vandaag een prachtig bos
Met wilde bloemen, klaver , pluimstaartmos!