Waar kan ik water halen
voor de bloemen die ik groei
kan iemand mijn gebaar vertalen
wanneer ik onkruidig mijn tuin uit groei

Overal waar ik kijk worden wegen ontsmet
en zonder pardon in de kou van het asfalt gezet
nu zijn de straten nooit meer leeg
hebben alle sporen elkaars poging tot levenspad verzet

kluitjes gewassen van mensen gedragen door tassen
kijken elkaar voorbij, verdoofd door vooruitlaatgassen
want ach een vreemdeling laat ik in onbekende waarde
zo buigt de zon op een dag voor het donker in ons aarde

'Vooruitlaatgassen' da's een mooie

Alleraardigste Eline,

Uit jouw gedicht proef ik dat je probeert een vormvast vers (Sonnet, Rondeel, of zoiets) te schrijven.
Ik ben er welhaast van overtuigd, dat als je jezelf iets meer tijd gunt, je menig geslaagd vormvast gedicht zult schrijven.

Je Adriaan

Beste Adriaan,

allereerst dankjewel voor deze feedback.
Dit gedicht is misschien te snel geschreven en te weinig door mijzelf beoordeeld, of gevormd.
Dat kan zeker de smaak beïnvloeden

Nee, mijn manier van schrijven is van zichzelf zeer vormloos. Voer wel eens de discussie met mijzelf
of ik mijn schrijven nou wel of niet zal gaan schaven, bewerken, oppoetsen... Instinctding

Wel inspireer je me met je advies, het geeft aan dat de toegankelijkheid of kwaliteit misschien toch
meer aandacht nodig heeft dan ik het waard acht.

Dank daarvoor!

Eline , Adriaan kan best gelijk hebben. Maar deze zin is de weg van de minste weerstand.

Nee, mijn manier van schrijven is van zichzelf zeer vormloos.

Ja, de weg van de minste weerstand tot het schrijven van een mooi gevormd gekneed gedicht/sonnet etc is het.
Dat is terecht gezegd.

Tegelijkertijd valt een gehandicapt gedicht al snel buiten de boot, wordt het niet gauw door velen gelezen.
En in dit geval heeft het dat misschien dan ook aan zichzelf te danken.

Misschien wil ik het ook niet perse categoriseren tot poëzie. Het is een schrijfsel, bestemmingsloos.

Begrijp me niet verkeerd ik ontvang dit advies juist met open armen. Het motiveert me