Ik las in mijn lijfblad (voor ouwe rooie rakkers) Argus (
arguspers.nl) een artikel over Kees Stip en over de regels die hij naliet voor zijn rouwkaart:
Verbrand mij en verstrooi mijn as
tot nog verstrooider dan ik was
Prachtig! En het liet mij niet los voor ik zelf ook iets in die geest bakte. Zeker niet zo spits (en commentaar welkom), maar misschien wel een leuk onderwerp, een serie verzen voor op (eigen) rouwkaarten en/of rouwadvertentiën.
(Na opmerkingen van Niels:)
Mijn lijk gaat naar het anatomisch lab
want dat is nuttig voor de wetenschap.
Het wordt aldaar ontleed in strofen, voeten,
(zoals men vaak pas doet bij dode poeten)
de kluiven uitgebeend tot op het bot:
Alsnog erkenning van mijn overschot!
(Tweede versie:)
mijn lijk gaat naar het anatomisch lab
want dat is nuttig voor de wetenschap
men ontleedt mij daar in strofen, voeten
- zoals men dat doet bij dode poeten -
en verklaart mij tot op het laatste bot
eind’lijk erkenning van mijn overschot
(Eerste versie:)
mijn lijk gaat naar het anatomisch lab
want dat schijnt nuttig voor de wetenschap
men hakt mij daar in strofen, voeten
zoals men dat pas doet bij dode poeten
z’ontleden mij tot op het naakte bot
eind’lijk erkenning van mijn overschot