dreamstime.com
Vanzelfsprekend (epifanie)
(pantoum)
Als dichter zit ik nu wel aan mijn grens.
Ik bijt mijn tanden stuk en ook mijn kaken.
Poëet te zijn, dat is mijn grootste wens.
Veel beter wordt het niet wat ik kan maken.
Ik bijt mijn tanden stuk en ook mijn kaken.
Het potlood ligt in splinters in mijn mond.
Veel beter wordt het niet wat ik kan maken -
Al krijg ik op den duur die toer wel rond.
Het potlood ligt in splinters in mijn mond.
Een tong die bloedt, het maakt me tureluurs.
Al krijg ik op den duur die toer wel rond?
Ik word van woord- niet fietsplezier zo stuurs!
Een tong die bloedt, het maakt me tureluurs;
En nou begint het ook al bij mijn oren.
Ik word van woord- niet fietsplezier zó stuurs;
Alleen de weg op 'hoor' ik engelkoren.
En nou begint het ook al bij mijn oren.
Zou het De Dood zijn die mij hier komt halen?
Alleen de weg op: hoor ik engelkoren?
Hij neemt me mee? (Hij mag vanzelf niet falen.)
Zou het De Dood zijn die mij hier komt halen,
Geëxalteerd, in efemere wolken?!
Hij neemt me mee? - Hij mag vanzelf niet falen.
Ik hoor Latijn en niemand om te tolken.
Geëxalteerd in efemere wolken,
Mijn ogen blind, ik kan alleen nog tasten.
Ik hoor Latijn (?) en niemand om te tolken -
En zie: een tweetal blauwgejaste gasten.
Mijn ogen blind, ik kan alleen nog tasten;
Gelukkig heb ik nog mijn geestesoog,
En zie een tweetal blauwgejaste gasten -
Ze kijken droef en houden het niet droog.
Gelukkig heb ik nog mijn geestesoog.
Er wordt gemompeld, maar ik hoor niet wat.
Ze kijken droef en houden het niet droog -
Ik herinner mij tot wie ik ooit eens bad.
Er wordt gemompeld, maar ik hoor niet wat.
Het wordt heel langzaam stiller om me heen.
Ik herinner mij tot wie ik ooit eens bad.
Dit glijden voelt toch ergens wel... sereen?
Het wordt heel langzaam stiller om me heen.
(Poëet te zijn, dat is mijn grootste wens.)
Dit glijden voelt toch ergens wel sereen:
Als dichter zit ik nu wel aan mijn grens.
(epifanie)
Een challenge van Bas Boekelo, overigens mijn eerste pantoum ooit.