De eerste twee strofen zijn van een pantoum van Daan Doesborgh .

Ziek

Ik was al veel te lang alleen
En voelde mij nog nooit zo slecht
Met witte mannen om mij heen
Want zij had mij vaarwel gezegd

Ik voelde mij nog nooit zo slecht
Ik heb met alles hier gegooid
Want zij had mij vaarwel gezegd
En dat verwachtte ik dus nooit

Ik heb met alles hier gegooid
Mijn koffiepot en mijn tv
En dat verwachtte ik dus nooit
Die witte mannen gooiden mee

Mijn koffiepot en mijn tv
Verdwenen door het open raam
Die witte mannen gooiden mee
Zij deden dat ook zeer bekwaam

Verdwenen door het open raam
Mijn spullen weg, mijn woning leeg
Zij deden dat ook zeer bekwaam
Van wie ik dus gezelschap kreeg

Mijn spullen weg, mijn woning leeg
Met witte mannen om mij heen
Van wie ik dus gezelschap kreeg
Ik was al veel te lang alleen

www.hetvrijevers.nl/index.php?option=com...liceerden&Itemid=256

Het oorspronkelijke gedicht werd zoals hier te zien is twee jaar terug al op onze site gepubliceerd.

Quirien, dank. ik was inderdaad nieuwsgierig naar het origineel. Mijn opvatting van witte mannen scheelt niet veel met die van Doesborgh. Terwijl ik keuze genoeg had; schilders, stukadoors,opticiëns, slagers en politietechnici.

Kijk, dat had ik nou weer niet gezien