Het is een o zo vrolijk stel
Ze vieren zorgenloos het leven
Ik mag ze wel

Ze dragen bontgekleurd flanel
Naar eeuwenoud patroon geweven
Het is een o zo vrolijk stel

Ze klaverjassen zonder Nel
En spelen bridge zonder troef zeven
Ik mag ze wel

Er klinkt een fluit voor een appél
En worden ze bijeen gedreven
Het is een o zo vrolijk stel

Ze zwaaien enthousiast vaarwel
Maar hadden graag nog wat gebleven
Ik mag ze wel

Ze passen in deez’ villanel’
Die puntgemutste trollenneven
Het is een o zo vrolijk stel
Ik mag ze wel

'Er klinkt een fluit voor een appèl en worden ze bijeengedreven'is een tante betje. 'En dan worden ze bijeengedreven', moet dat zijn, wat weer makkelijk vervangen kan door 'Dan worden ze bijeengedreven'en zie: het klopt.
'Deez'vilanel' is een schande voor iemand met jouw talent, Kees zei het nog: eerst een week onder het kussen en dan kritisch kijken.
Als ik niet zelf af en toe ook dit soort dingen deed zou ik nog veel scherper uit de hoek komen.

Ik moet me bij Jaap aansluiten, deez' is echt zwak en dat tante betjes is ook slordig. Maar ik maak zelf ook geregeld van dat soort fouten... De oplossing is wachten met publiceren en een paar dagen later opnieuw nalezen. Zelf heb ik altijd veel samengewerkt met een andere dichter, Quirien in mijn geval, om zo zwakheden uit elkaars werk te halen. Een sparringpartner is heel handig.


Maar prijzenswaardig dat je de villanelle hebt aangepakt, je komt die fraaie vorm te weinig tegen. Patty Scholten is er bedreven in en Ge van den Bovenkamp ook geloof ik, maar het is een mooie vorm.

Quinty en Jaap,
Allebei bedankt. Eén van de redenen dat ik blij ben met ‘hetvrijevers’ is dat je commentaar krijgt van mensen die weten waar ze het over hebben. En wie er ook reageert, hij / zij is mijn klankbord.
‘Er klinkt een fluit voor een appél
En worden ze bijeen gedreven’….
Ik had in overweging: En worden…. Dus worden……. Dan worden… ‘Ze worden dan bijeen gedreven ‘ bedacht ik nu pas.
Het zal mijn makke zijn dat ik ‘Tante Betje’ niet ken.
‘Deez’ Villanel’ vind ik ook niet mooi, maar ik had de keus tussen ‘deez’ en ‘mijn’. ‘Mijn’ vind ik nogal opschepperig. Maar ik zal voor die laatste regel sowieso iets anders moeten vinden.

Deze stijlfout werd 'tante betje' gedoopt door Charivarius in zijn taalcolumn in De Groene uit de twintiger jaren, naar aanleiding van de prentbriefkaarten en brieven van zijn tante (Inderdaad: Bet) die als aanhef meestal de toen gebruikelijke standaardzin hanteerde: ' Hoe gaat het met u? Met ons is alles goed en hopen van u hetzelfde'. Charivarius leed hier hevig onder, wond zich erover op en trok ertegen ten strijde. Tevergeefs.

Kijk, zo leer ik nog eens wat.

Zo worden ze bijeengedreven - is wellicht een mooie oplossing

'Maar hadden graag nog wat gebleven' vinnik ook eigenaardig, maar misschien is het wat archaïsch taalgebruik of dialect, zo ver reikt mijn kennis niet.

Theo,Het is in elk geval niet míjn dialect.
'Ze zwaaien enthousiast vaarwel
Hoewel ze graag nog even hadden willen blijven'
"Ze zwaaien met veel spijt vaarwel
( Ze hadden graag nog wat gebleven) "