IV
Verslagen waren zij, de drie strategen
Want alle plannen lagen op hun gat
Nu twee rivieren snel in hoogte stegen
Vanwege een aanhoudend zware regen:
Een overgave dus ... aan gerstenat

Frits Criens

V
Hoog boven een te snelle skelterbaan
Hing ik met kart en al ginds in de takels
En vreesde dat mijn laatste uur zou slaan:
Mijn arme geest kon deze crash niet aan
En body's zijn slechts aardse tabernakels

Frits Criens



Ik ben geen fan van de lobbertang en zijn aanverwanten. Alleen de naam al staat me tegen, al snap ik wel waar die vandaan komt. Voor mij is het een versvorm met een te knellend keurslijf dat soepel bewegen ernstig beperkt waardoor het resultaat zelden sprankelend is maar juist altijd wat houterig en gezocht aandoet, enkele uitzonderingen daargelaten. Let wel: dit is mijn mening en ik wil niemand tot afvalligheid bewegen. Maar een tijd geleden schreef Wim in een discussie over een bijdrage van René het volgende: Er worden op dit forum weinig grabbeltonnen, notlebbargen en labbertongen geplaatst. In de eerste plaats door de moeilijkheidsgraad van met name de laatste twee, in de tweede plaats omdat de vormeisen het moeilijker maken om er ook nog een aardige clou in te verwerken. Dat was de aanleiding voor deze 5 verzen.
Met die laatste constatering van Wim ben ik het zonder meer eens. Door de constatering dat de moeilijkheidsgraad dichters zou tegenhouden om aan het schrijven van lobbertangen te beginnen, voelde ik me aangesproken. Ik denk dat die bewering niet klopt, de moeilijkheidsgraad valt m.i. nogal mee. Bovendien zit het volgens mij bij de meeste dichters -in elk geval bij mezelf- zo, dat de moeilijkheidsgraad juist een uitdaging is, mits de inspanning aan het einde iets moois kan opleveren. Dat zie ik bij lobbertangen te weinig. Om voor mezelf te bewijzen dat ik niet word tegengehouden door de moeilijkheidsgraad had ik me voorgenomen 5 lobbertangen te schrijven en die in vijf opeenvolgende dagen te plaatsen. Maar omdat het morgen Nieuwjaar is plaats ik er vandaag twee, dan begint 2023 op dat punt met een schone lei. Dus René, met dit vijftal solliciteer ik niet naar een plek in het lobbertanggilde, en, Wim, ik ben ook niet in stilte bezig aan een verzameling lobbertangen. Tot slot wens ik iedereen een creatief 2023 toe met heel veel light verse, geschreven in een veelheid aan vormen.

c.a.
Frits