Bleu was hij en onervaren.
Verlangen krampte in zijn schoot
als hij haar voorbij zag wiegen
en intens haar gang genoot.

Waarvandaan zijn durf ontvlamde
of waaraan zijn moed ontsproot
wist hij niet – wou het niet weten,
als het hem maar niet ontvlood.

Dit moment zou hij een held zijn
ondanks brandend kakenrood
nu zijn wens wies naar zijn lippen;
te lang reeds was hij monddood.

Hij wendde hoofd en bovenlichaam
-even nog in ademnood-
naar de door hem aanbeden schone
en een lofzang hem ontspoot.

“Wat ben je mooi!” klonk plompverloren.
Zij hoorde het ternauwernood.
Zo vaak was haar dit toegefluisterd
dat niet zijn kreet haar hart ontsloot.

Zij wiegde weg, hem al vergeten,
bewust de aanblik die ze bood.
Zijn ogen smachtend op haar benen
zo soepel, buigzaam, bruin en bloot.

Hij was bezeten door die benen
volkomen stapelidioot!
Ach, wat voor zin heeft zo een leven
voor een verliefde duizendpoot…



© Hannelly Krutwagen

Hannelly, het is een schitterend verhaal, jammer daarom dat het metrum hier en daar rammelt. Sowieso lopen Jambe en trochee dooreen.

Je kunt het zingen op de melodie van: zilv'ren draden tussen 't goud. Maar ja, het klopt dat vooral vanaf: hij wendde hoofd en bovenlichaam, de tekst te lijden heeft onder een slordig metrum.

Ach Hannelly, er is een principieel verschil tussen liedtekst en gedicht.Dat je een tekst kunt zingen maakt dat niet tot een gedicht.
de eerste regel is trocheeïsch
de tweede is jambisch. En verder wisselen jamben en trocheeën elkaar af.

voor een verliefde duizendpoot…
VOOR een vliefde duizendpoot, óf
voor EEN verliefde duizendpoot.

Hannely, je kunt het zingen, jazeker. Kijk eens naar de overeenkomst;
zilvren draden tussen 't goud
onder moeders paraplu
old macDonald had a farm
tussen Londen en Parijs

Die regels kun je op elkaars melodie zingen, omdat ze allemaal op de zelfde manier zijn samengesteld.

Nog even werken aan het metrum en je hebt een prachtvers, Hannelly!