Fanfare

In ‘t oude dorp, het is niet groot,
bloedt de Fanfare langzaam dood
door structurele ledennood,
zo’n twintig vacaturen.

De jeugd gaf het al heel lang op.
Ze dreunen Metal, zweten Pop
of Hippen hier en daar wat Hop
tot in de kleine uren.

De oude leden, grijs of kaal,
ze doen hun best, maar ’t klinkt banaal.
De embouchure slonk fataal,
daartegen zijn geen kuren.

De dirigent, hij slaat zich voort
gestadig naar het slotakkoord.
Totdat er niets meer wordt gehoord . . .
het zal niet lang meer duren.

Adriaan van Dam