er waren eens twee beukennootjes
en man, dat waren leuke nootjes
ze hingen – dat is niet zo leuk –
aan deze treurend oude beuk

de kromme treurbeuk stond te treuren
en over ’t lenteweer te zeuren
vanwege zoveel zonneschijn
en beuken vinden regen fijn

de beide nootjes die daar hingen
besloten toen een lied te zingen
de beuk begon heel licht te swingen

nog harder zongen toen die twee
en alle takken deinden mee
gelijk een golvend groene zee

waarin de beukennootjes zwommen
plots kwam een eekhoorn aan geklommen
die zei, die nootjes zijn voor mij
de beuk stond er weer treurig bij

Helder, wel leuk, maar een paar spelfoutjes, en helaas rijkrijm al in het begin.

zwingen / swingen, 'en alle takken deindeN mee'

Bedankt voor je reactie Bas.
Ik had verdorie die spelfouten al een keer verbeterd, maar blijkbaar niet in deze versie. Slordig.

In mijn ogen is BEUkennootjes - LEUkenootjes geen rijkrijm.
Of in iedergeval in dit kinderrijm niet hinderlijk.

Beukennootjes is ëén woord, leuke nootjes zijn twee woorden.Waarmee nootjes het laatste woord in de regel is waarop gerijmd wordt. Beukennootjes / leuke bootjes is dubbelrijm.

Beste Helder,
Er is een officiële poëzie term die dit soort gedichten klassificeert: kermispoëzie. Dit komt door twee dingen: eenvoudige rijmwoorden (bijvoorbeeld hart - smart) en gepaard rijm. Op zich kan dat charmant zijn maar dan moet er in het gedicht zelf aanleiding voor zijn in mijn beleving. Hier doet het een beetje makkelijk aan.

Dit is allemaal niet zo erg maar ik geef Bas gelijk met zijn opmerking over Rime Riche. Is niet sterk, zeker niet aan het begin. Het kan wel werken wanneer je de woorden als synoniem toepast (beuken als bomen, als aangebouwde ruimte en als hard slaan bijvoorbeeld).

Waar ik het meeste mee zit is de manier waarop de strofen zijn gebouwd, met name aan het eind.

Wat is het doel van de witregel? Behalve als puur vorm element meestal bedoeld als een adempauze, om even na te denken, te reflecteren of een wending aan te kondigen.
De witregel hierboven staat volgens mij een regel te hoog en zou voor het woordje "plots" moeten vallen.

Ik hoop je hiermee niet tegen de haren te hebben in gestreken maar mijn licht op dit vers te hebben laten schijnen.
Met groet, Ben

P.s. Regel 4: treurend moet zijn treurende, want bijvoeglijk bij beuk. Jammer wel want het woord is cruciaal hier maar er ontstaat dan een metrumfout en een ritmestoornis.
Zoiets stoort me, lastig hè?

Ben,
Bedankt voor je kritiek.

Het was mijn bedoeling om een kindervers in de stijl van Annie MG te schrijven. Daarvoor heb ik gekozen voor gepaard rijm en eenvoudige woorden zodat kleuters het makkelijk kunnen volgen. Ik heb wel gelet op een kloppend metrum en afwisselen vrouwelijk en mannelijk rijm. Of dat kermispoëzie is weet ik niet, maar ik vind het vers wel geslaagd voor het doel waarvoor ik het geschreven heb.

Je opmerking over de witregels begrijp ik heel goed. Ik heb vooral op de vorm gelet en kan ook kiezen om meer op de inhoud te letten. Het vers kan er dan zo uit zien:

er waren eens twee beukennootjes
en man, dat waren leuke nootjes
ze hingen – dat is niet zo leuk –
aan deze treurend oude beuk
de kromme treurbeuk stond te treuren
en over ’t lenteweer te zeuren
vanwege zoveel zonneschijn
en beuken vinden regen fijn

de beide nootjes die daar hingen
besloten toen een lied te zingen
de beuk begon heel licht te swingen
nog harder zongen toen die twee
en alle takken deinden mee
gelijk een golvend groene zee
waarin de beukennootjes zwommen

plots kwam een eekhoorn aan geklommen
die zei, die nootjes zijn voor mij
de beuk stond er weer treurig bij


De vorm wordt wat warrig, vooral omdat een gepaard rijm nu onderbroken wordt door een witregel, maar de leesbaarheid is waarschijnlijk wel beter. Wat vinden jullie hiervan?

Dan nog de treurend oude beuk. Taalkundig zou dit kunnen maar dan slaat treurend op oude en niet op beuk.
Hou oud is de beuk? De beuk is treurend oud.
Zou een grapje kunnen zijn, maar zo is het natuurlijk niet bedoeld. Ik ga hier nog even mee aan de slag of dit probleem opgelost kan worden. Als iemand hier een tip voor heeft houd ik me aanbevolen.


Groeten,
Bert

Maar naast de beuk stond een kromme eik
die vroeg; "Man, wat is dat voor gezeik
al mijn eikels zijn ook al lang verdwenen
je hoort mij toch ook niet klagen en wenen

Ze hebben vast wel ergens plezier
eikels vinden altijd wel ergens vertier
ook al hangen ze hier niet ze hoeven niks te vrezen
je hoeft niet aan een boom te hangen om een eikel te wezen."