Geheimschrift

Terwijl de imbecielen rijmels schrijven in
hun zelfgewrochte hel, het voorgeborchte haar
geheimen prijsgeeft moet waarheid, hoe vermetel
ook gesteld, verborgen blijven, ja, die wel

Te groot is heden kruisgevecht, te zwaard hun messen,
te scherp hun waarden, hoe hopeloos de overwinning.
Schijnbaar zijn de plussen min, de linksen rechts
de ondersteboven ook!

De hel? Eenmaal bezocht; het was niet tof. Het was als onderstaand.


Nooit zal zijn nog nieuw begin:

'k Heb mij kortdurend in het NIN bevonden,
na nuttiging der drogen allerlei
waarmee ik jeugd & mensdom zou doorgronden
daar God komt dichters zo meest naderbij.

Er was geen God. Wel was ik plots eencellig,
mijn zicht geen zicht gaf. Er bestond geen Mij.
Waarneembaar enkel kolken, waarin stellig
zin school, die continue draaierij

voor ogen, deze film die zich herhaalde...
Herhaalde? Ja! Allengs wist je: gebonden
in looping zo oneindig lang al maalde.
Weten. Orgasme. Dood. Zo opgewonden,

want plotseling bewust: dit is het NIN!
Eer oerschreeuw. Nooit zal zijn nog nieuw begin: