|
Welkom,
Gasten
|
Onderwerp: Dochter van
Dochter van 16 sept 2020 21:06 #1
|
Uit het archief
Christiaan Abbing tweede NK light verse
Christiaan Abbing uit Veenendaal is tweede geworden bij het Nederlands Kampioenschap Light Verse Dichten 2020.
Een van zijn ingezonden gedichten.
ODE AAN CANON IN D
Die canon hè, die blijft me fascineren
Al denk ik soms: nu weten we het wel
De melodielijn blijft maar repeteren
Het intrigeert vanaf de eerste tel
Al denk ik soms: nu weten we het wel
De melodielijn blijft maar repeteren
De componist weet met zijn notenspel
Je oor volledig te hypnotiseren
De melodielijn blijft maar repeteren
En zit je even niet zo lekker in je vel
Dan helpt de lome basklank je kalmeren
Je adem daalt, je hart gaat minder snel
Die lage bas, violen hoog en schel
Die langs de notenbalken voltigeren
Eerst kalm, maar gaandeweg ook scherp en fel
Die canon hè, die blijft me fascineren
Een fijne achtergrond bij het studeren
Ook onderweg een prima reisgezel
Die canon hè, die blijft me fascineren
Al denk je soms: nu weten we het wel
Al is er veel meer werk van Pachelbel
Die canon hè, die blijft me fascineren
Nu denk je vast: dát weten we nu wel
Je plaat zit vast, je blijft maar repeteren
https://christiaanabbing.wordpress.com
Jurylid Nicolette Leenstra over Christiaan Abbing
'Die Canon hè, die blijft me fascineren'
Christiaan Abbing , de winnaar van 2019, is een echte Plezierdichter. Hij geniet van constructies met de beperking van rijmklanken. Hierbij behoudt hij een natuurlijke flow. In zijn lichte verzen komen actualiteit én cultuur aan bod.
Hij heeft mij /de jury vermaakt met zijn gelaagde sonnet over de advocatuur, waarbij hij meesterlijk speelt met enjambement en ambiguïteit. Ook zijn sonnet #blijfthuis over hardlopen tijdens corona getuigt van inventiviteit. Hij was een echte kilometervreter. Via drie rijmklanken bewegen wij mee naar de tragische afloop.
Even geslaagd is de parlando klinkende beschouwing over Pachelbels Canon in D. Die Canon hè, die blijft me fascineren. Vergis u niet! Virtuoos gebouwd op twee rijmklanken schreef Christiaan een pantoumvariant van 6 strofen. Een goedgekozen vorm: de regelherhaling illustreert de basso ostinato van de Canon. Muzikaal, geestig, een ironisch slot. Nog een paar kleine onvolkomenheden bijschaven, dan is dit subliem vakwerk.