Ik kan nu eindelijk weer zonder vrees naar bruiloften en partijen. Conversaties zoals deze behoren tot het verleden:
‘Wat doe je alzo, de laatste tijd, Katja?’
‘Ik schrijf weleens een mompeldemompelke’.
‘Een wát?!!’
‘Nou, een dinges, je weet wel.’
Waarop ik probeerde nog een restje van mijn reputatie te redden door onder te duiken in de feestvierende massa.
Nu verbreid ik schrik en ontzetting met mijn fiere antwoord:
‘Ik schrijf MCWHIRTLES!’

Ben Hoogland schreef :
Ben, amphiBRAchys heeft de klemtoon op de derde lettergreep.

Inge Boulonois schreef : Dit werd geschreven door.......Het Vrije Vers
Wanneer je bij de zoekresultaten een ietsje verder naar beneden gaat vind je de ‘link’ via Leonora Schreurs.
Met o.m. deze rake slotopmerking bij de uitleg van de McWhirtle:
“het zeslettergrepige woord schrappen is wel heel bizar. Dat is hetzelfde als bier zonder alcohol of een auto met minder dan 170pk.”

Merci, Remko.
Ik vind de Mac Whirtle een minder fraaie vorm dan de ollekebolleke,
net zoals trouwens de limelimerick t.o.v. de limerick.
Zelf zie ik niet in waarom er gekozen moet worden
tenzij iemand aantoont dat drs. P en Bruce Newling niet samen door een deur kunnen...

Op "de Reis" nog eens het hele verhaal teruggelezen en het bijbehorende versje van Balthasar van Stavelnaere gelezen.
Voor de duidelijkheid van de hele discussie dus ook nog maar snel een dubbele amfybrachus geproduceerd, maar ik ben het met Balthasar eens: het is niet je dat.
Overigens zou een dubbele anapest ook kunnen, alleen heb ik nog geen zeslettergrepig woord in anapest kunnen verzinnen. Bestaat dat eigenlijk wel?

Vallende bladeren

Ach hemel, zo’n trein toch!
Hij rijdt op twee railsen,
Zijn wielen zijn rond maar
Soms gaan ze kapot.

Dus zorg, o NS, voor
Ontbladeringsmiddel:
Het strekt u tot glorie
Verzacht ook ons lot!

De trein waar ik mee reis rijdt op twee rails...
Sporen?

Katja Bruning schreef :
Welnee, Katja,

Ik heb zojuist 3 woordenboeken geraadpleegd en alledrie zijn ze unaniem: de klemtoon ligt op amPHIbrachys.

Het adjectief heeft wel de klemtoon op amphiBRACHisch.

Gelukkig maar, dan weten we dat ook weer...

O volk! met zoo donker, zoo droef een verschiet’
zei Potgieter volgens de digitale Van Dale.
Om klemtoontjes ruziën wij hier toch niet?
Van Dale zegt ook dat het amfiBRAchys en amfiBRAchysch is.
En met een f, geen ph.
Maar ik heb altijd geleerd en gedacht dat het amFIbrachys was...
Maar Kramers papieren Vreemde Woordentolk zegt amFIbrachys; kent amfibrachysch niet.
Kramers papieren Woordenboek Nederlands: amFIbrachys en amfiBRAchys.
Op naar Onze Taal? En/of Van Dale op de vingers tikken?

Het lijkt me een goede zaak dat wij, dichters, onze eigen vakkennis juist toepassen deskundig kunnen uitleggen.
Als daarbij een verschil van mening ontstaat door bronnen die elkaar tegenspreken dan is het een goede zaak om een hoger echelon in te schakelen.
Ik zal mij bij de wijsheid die daarvandaan tot ons komt nederig neerleggen.

Waarom is de McW. een vereenvoudigde OB? Waarom vinden mensen dat de korte regels van een Limerick best zes lettergrepen mag hebben? Waarom vereenvoudigen mensen dichtvormen?

Ben: ik heb de vraag over de juiste klemtoon naar de helpdesk van Van Dale gestuurd.
M.b.t. de derde vraag, Bas: mogelijk omdat veel menselijk gedrag gebaseerd is op eenvoudigsheidsprincipes.

Ik had een ander antwoord in gedachten.

Ik vermoedde al dat deze vraag aan jezelf was gesteld, Bas...

Overigens zou een dubbele anapest ook kunnen, alleen heb ik nog geen zeslettergrepig woord in anapest kunnen verzinnen. Bestaat dat eigenlijk wel?

De Anapest is een moeilijke versvoet.

Aan de KANT van de WEG
Paraplu bij de HAND
In het GRAS ligt een BOEK
En een TAS

Vergezel ik mijn vriend
Begeleidenderwijs
Ongemakkelijk lui
in het gras

Dag ventje /met de fiets /op de vaas /met de bloem/Ploem ploem'; Paul van Ostaijen (1896-1928)