“Wat haar boekjes curieus maakt is dat het vermomd is als proza, waarvan iedere zin rijmt.
We kennen verder geen enkel werk dat zo in elkaar steekt en vragen ons af of we hier met een unicum te maken hebben of dat hier een verloren geraakte traditie achter schuil gaat.”

We kennen het metrumloos, maar wel rijmend gedicht de Clerihew. Het blanke vers, wel metrisch maar niet rijmend. En de metrumloos én niet rijmende gedichten. Nu blijkt er ook rijmend proza te bestaan.

In Haarlem reed gisteren een mevrouw- haar auto het kanaal in. Volgens de politie was ze blauw.- De brandweer haalde haar uit het water- en haar auto even later.-Ze had slechts kleine verwondingen- en mompelde; auto’s zijn ondingen.

Zo kun je krantenberichten nog wel laten rijmen.

Als je goed gekeken had Bas, had je opgemerkt dat ze ook metrisch zijn. Het zijn echt versjes, vemomd als proza. We kennen allemaal proza,vermomd als poëzie door de zinnen te verknippen en onder elkaar te zetten, maar het omgekeerde ken ik verder niet, tenzij als opzettelijk grap, zoals het voorwoord van 'Ollekebollekes, nieuwe verzameling' dat uit ollekebollekes bestaat, achterelkaar als proza afgedrukt.
Zelf heb ik dat eens gedaan bij een bijdrage voor De Tweede ronde, een tiental ollekebollekes die een samenhangend betoog tegen het rookverbod vormden, maar de redactie had ze tot mijn verrassing toch als aparte versjes afgedrukt want 'dat hoorde zo; het waren gedichten en geen proza'. Zo zie je maar.

Ik zie het Jaap.