TROOST IN HOGE NOOD
Geesje:
Nou pa, het is zover, je AOW
Jantien:
Voelt dat niet heerlijk, vijf en zestig jaar?
Harm:
Waarvan al twintig weduwnaar. Nou nee.
Mijn leven lang was ik workaholic
van ‘t suffe staren naar het zwarte gat,
dat ik had onderschat, word ik doodziek.
Jantien:
Wees nou geen kankeraar, blijf positief.
Jij bent er eentje uit de duizend pa.
Jouw kroost vindt je steevast een hartendief.
Geesje:
Om angstaanjagend leed fors te verzachten
hadden Jantien en ik, wij allebei,
een allerleukst presentje in gedachten.
Harm:
Nou lieverds, jullie maken mij curieus.
Een paar pantoffels, das of kamerjas
lijken mij heus een inferieure keus.
Jantien:
Nee hoor papa, liever vandaag dan morgen
als steun en troost in verregaande nood
zullen wij jou een compagnon bezorgen.
Geesje:
Alzo hoef je niet meer van ‘s morgens vroeg
tot middernacht, mits je gehoor ontbeert,
naar een of ander groezelige kroeg.
Jantien:
Opdat je in nabij of ver verschiet
gelijkgezind van rustpensioen geniete
offreren wij jou…
Geesje:
…niet verschieten…
van ganser harte een kanariepiet
( die luistert naar de naam van Hippoliet).
Harm:
Dit, lieve lui verdient een dikke zoen.
Was, met benul van nu, het te herdoen
dan ware ik reeds tien jaar met pensioen.
