Vrij vaak noemt men mij obstinaat
(Die drankfanaat heeft mij geschaad)
Dat zal dan wel, dat boeit me niet
(Geen ommekeer in het verschiet)
Gehecht ben ik aan bankgenoot
(Hij zoop vanaf de moederschoot)
Nee, niet die vrouw die domineet
(Een dweil, een zak, een slappe scheet)
Maar wel mijn vriend, de avondneut
(Het stopt niet bij een kleine scheut)

Want elke dag weer geeft ie leut
(Daarover zei mijn therapeut:)
Verzacht al mijn relatieleed
(Zo'n kwal die altijd patjepeet)
Mijn schoenen staan vaak vol met lood
(Terwijl jij zo hebt aangepoot)
Maar toch zing ik het hoogste lied
(Die man verdient de zwarte piet)
Mijn jonkie is mijn toeverlaat
(Dus: toe, verlaat die neuropaat)

Bankgenoot was schootgenoot. Voor betere weergave, zie de afbeelding in een reactie hieronder.

Toelichting. Ik had voor Lichtvoetig V bovenstaand vers ingezonden. Het is een vlecht-op-en-afstapje. Ik vraag me af of mensen dat indertijd of naderhand wel begrepen hebben. Het komt me op dit moment over als gefreak in de marge. Maar omdat het deze versvorm een tweede leven is gaan leiden en het tot een aparte rubriek heeft geschopt op HVV, dacht ik dat het wel eens leuk zou zijn om hem hier te plaatsen. Ben wel benieuwd naar de reacties..
Groet,
Jaap

Ha Jaap,

Ik zie het allereerst als een mooi voorbeeld van kruisbestuiving: de verzen van de een stimuleren anderen weer tot navolging, of, zoals jij doet: tot een schepje er bovenop.
Je vlecht-op-en-afstapje vind ik grappig en knap gevonden, waarbij ik alleen af en toe wat moeite heb om 'schootgenoot' en 'avondneut' uit elkaar te houden.
Ik vraag me ook af of je overwogen hebt om van de cursieve gedeelten twee aparte strofen te maken, zodat je op vier strofen uitkomt. Misschien leest dat wat makkelijker.

Hartelijke groet,
Wim

Ha Wim,

Dank voor je vriendelijke woorden. Ik heb nog even gestoeid en "schootgenoot" vervangen door "bankgenoot:". Dat lijkt me inderdaad veel beter.
Verder heb ik een plaatje toegevoegd waarin de conversatie wat duidelijker wordt weergegeven.

Groeten,

Jaap

Naar mijn idee is het zo veel helderder, Jaap.

Ha Jaap,

Na herhaaldelijk lezen in de bundel bleef ik qua inhoud moeite houden met je vers (behalve dan dat het natuurlijk knap gemaakt was) Ik was nog niet op de hoogte van de versvorm aangezien ik nog niet op HVV actief was, zelfs het trapje zelf ging volledig langs me heen.

Pas na ontdekking en beoefening van deze werkelijk prachtige versvorm viel het kwartje dat dit vers een op- en afstapje was. En toch bleef ik moeite houden met de inhoud van dit vers.

Wim heeft het scherp gezien. Pas nu, in deze vier strofes, komt het vers totaal anders op me over en zeg ik:

Prachtig!

Grote groet,

Nu zie ik het ook. Van deze weergave fleurt het vers enorm op. Daar ben ik blij mee.
Bedankt voor het meedenken.

Groeten,
Jaap

Dag Jaap, je vraagt nadrukkelijk om de mening van de lezer. Gelukkig schrijf je zelf al: 'Het komt me op dit moment over als gefreak in de marge.' Dat ben ik helemaal met je eens. Het verhaal van de 'hij' is nog logisch en redelijk geestig, maar het verhaal van de 'zij' lijkt me vooral gestuurd door rijmdwang, en is inhoudelijk niet sterk.

c.a.
Frits

Dag Frits,
Dank je wel voor je reactie. Bij zulke strakke vormen als deze, ligt rijmdwang altijd op de loer. Maar rijmen op het scherp van de snede kan juist ook een leuk effect hebben. Nu ik de twee verhalen zo tegenover elkaar zet in plaats van vervlecht, komt de tegenpartij naar mijn smaak al een stuk beter tot haar recht. Tot grootse poëzie zal het op- en afstapje wel nooit leiden.
Groeten,
Jaap

Rijm- en metrumdwang liggen bij vormvastheid altijd op de loer. Wie hierin zonder zonden is werpe de eerste steen... Maar kom je hier voor knutselplezier, dan levert dit vlechtvers een glimlachsalvo op . Geestige vondst, Jaap!

Hartelijk dank voor de plaatsing op de voorpagina en de mooie illustratie.
Groet,

Jaap