We vonden toch uiteindelijk elkaar
Het bleef niet langer bij die ene keer
Ik liet mijn voordeur jaren op een kier
Tot jij laatst opsprong met je Lappenkoor
Mijn rust bewaren was een hele kuur

Nu delen we als stelletje de huur
En klinken wij fantastisch naar ik hoor
Maar zit het mij inmiddels wel tot hier
En prevel ik verbeten tot de Heer:
‘Verlos mij van die vriendenschaar van haar!’


r1 en 2 waren eerst:
Uiteindelijk toch vonden wij elkaar
En bleef het niet bij toen die ene keer

Ha René,

Altijd weer knap, zo'n op- en afstapje, zeker als de verhaallijn in orde is.
Naar mijn idee kunnen de eerste twee regels metrisch wat soepeler.
In de eerste regel is dat een kwestie van volgorde aanpassen:
'Toch vonden wij uiteindelijk elkaar.'
De antimetrie in 'Toch' is hierbij alleszins gerechtvaardigd.

De tweede regel vraagt m.i. om een andere formulering, zonder het vulwoord 'toen', waarbij je waarschijnlijk een alternatief voor het werkwoord 'blijven bij' zult moeten zoeken.

Hartelijke groet,
Wim

Ha René,

Leuk gepuzzel, hè. Ik had pas geleden een lijstje gemaakt met alle alfabetische uitgangen bij 'aa'. Vandaar mijn kaas-vaasgedichtje. En nu had ik de combinatie 'baar, beer, bier, boor, buur - haar, heer, hier, hoor, huur' in gedachte om iets mee te gaan doen. Dus voor 'haar' ga ik nu maar een andere combinatie kiezen. Keus genoeg.

Groeten,
Riet

Beste Wim,

Bedankt voor je feedback. Ik heb het een aantal keren gelezen en ik moet zeggen dat ik de feedback in dit geval lastig vind.
Er staat precies wat ik wil zeggen, ik ben tot nu toe geen voorstander van antimetrie en mijn 'toen' voelt voor mij niet speciaal verkeerd.

Na wat zoeken zou ik van regel twee wellicht wel het volgende kunnen maken:

'En stopte het niet na die ene keer'.

Ik hoop dat anderen er wellicht ook nog iets over willen zeggen, alvorens zaken al dan niet te wijzigen.

Grote groet,

Beste Riet,

Ja, ik vind deze versvorm prachtig!

Natuurlijk is er keus genoeg, toch zou je gerust je oude rijtje kunnen aanhouden.
Je had ongetwijfeld een ander verhaal in gedachten.

Grote groet,

Ha René,

Ik was er nog niet aan begonnen want ik heb iets anders aan mijn hoofd, waardoor ik me nu even niet erop kan concentreren. De gedichtjes lees ik nog wel voor de ontspanning.

Wat vind je van: 'we lieten het niet bij die ene keer'?

Groeten,
Riet

René Turk schreef : Weer een mooie, René. Ik ben het wel met Wim eens. De woordvolgorde "uiteindelijk toch" zie je eigenlijk nooit, het komt bij mij ook wat vreemd over. Wat Wim zegt over regel 2, daar kan ik wel inkomen. Maar erg storend vind ik het niet. Je zou "toen" ook kunnen vervangen door "slechts".
Leuk dat het op- en afstapje puzzelplezier oplevert. Daar was het ook voor bedoeld.

Beste Wim, Riet en Jaap,

Uiteindelijk heb ik een variant geschreven.

Bedankt voor alle hulp!

Grote groet,