dat ik rond kerst die braadpan won dat stak je
de jury boomde uren op hun stekje
ik kijk nog eens de foto’s op een stickje
op deze ga ik bijna van mijn stokje
je molt hier wild mijn gouden wedstrijdstukje

je noemde het sportief een ongelukje
men ziet het vast niet met een langer lokje
en geef ook dan je lippen nog een likje
dan vindt echt later niemand nog een lekje
ik sloeg met pan, geen krasje in het lakje

Het grote gevaar van zo'n op- en afstapje is rijmdwang. Je ontkomt er haast niet aan, maar ik vind het hier toch te storend, eerlijk gezegd. Er komt voor mij niet echt een duidelijk verhaal naar voren.
Groeten,
Jaap

Ja, die snap ik wel, Jaap. Ik had het ook vaak met lobbertangen, tripels en notlebbargen.
Misschien het grote risico van puzzelvormen.
Het was het beste wat ik hiermee kon maken, en dacht dat het nog net wel kon.
Ik heb er in ieder geval veel schik mee gehad.

Wat misschien nog interessant zou zijn, is het feit dat iedere schrijver met dezelfde 10 rijmwoorden een ander verhaal ziet,
als een soort afbakker. Maar het zal lastig blijven waarschijnlijk...