TARZANELLE
Nog altijd soepel slingert hij van tak naar tak
Hij is de onbetwiste koning van het woud
Maar in zijn brede borstkas groeit het ongemak

Al is hij meer dan honderd tropenjaren oud
Je hoort van verre al zijn wilde kreten klinken
Hij is de onbetwiste koning van het woud

Maar angstig ziet hij zijn domein steeds verder slinken
Door landbouw, brand en illegale bomenkap
Je hoort van verre al zijn wilde kreten klinken

Politici beloven nu als eerste stap
Geen oerwoud mag er in de toekomst nog verdwijnen
Door landbouw, brand en illegale bomenkap

Al jaren ziet hij tóch zijn leefgebied verkwijnen
De zegen en de vloek van eindeloze jeugd
Geen oerwoud mag er in de toekomst nog verdwijnen

De bossen sterven al zolang als Tarzan heugt
De zegen en de vloek van eindeloze jeugd
Nog altijd soepel slingert hij van tak naar tak
Maar in zijn brede borstkas groeit het ongemak

Naar aanleiding van René Turks 'verspreking' heb ik een terzanelle in alexandrijnen zesvoeter geschreven over Tarzan én ontbossing. Volgens het originele verhaal van Edgar Rice Burroughs kreeg Tarzan eeuwige jeugd door pillen van de Kavuru-stam; in dit vers groeit de twijfel of dat nu wel zo'n goed idee was...

Sterk, Christiaan!

Ha Christiaan,

Heerlijk dat ik je heb geïnspireerd! (En yes! De tweede schrijver die in de pen is geklommen na mijn oproep!)
Erg goed gedaan!

Dankjewel!

(Inside information: mijn lief en ik dollen vaak over Tarzan en Jane, een verspreking lag voor de hand : ) )

Fraai gedaan Christiaan…
Je zou alleen nog een definitieve keus moeten maken voor het sluitstuk van je terzanelle.
Het is of : fA1 FA2 of : fF A1A2.
Mijn voorkeur hier heeft de laatste.

O, inderdaad! Ik zie nu ook hoe het komt: ik heb blind gevaren op het voorbeeld van de Doctorandus, maar die heeft beide varianten in zijn vers verwerkt; bij het opzetten van het stramien voor dit vers heb ik dat zó overgenomen.

Ik vond het al wat dubbelop, en vroeg me af wat de functie daar precies van was.

Dank voor je opmerkzaamheid! Ik heb het vers aangepast.

En voor wie nu denkt: 'Ja, maar wat stond er dan eerst?': ik had een dúbbel afsluitend kwatrijn opgenomen, waarvan slechts de eerste regel en de volgorde van de refreinregels onderling verschillen:

De bossen sterven al zolang als Tarzan heugt
Nog altijd soepel slingert hij van tak naar tak
De zegen en de vloek van eindeloze jeugd
Maar in zijn brede borstkas groeit het ongemak

Net als het regenwoud slinkt ook zijn levensvreugd
De zegen en de vloek van eindeloze jeugd
Nog altijd soepel slingert hij van tak naar tak
Maar in zijn brede borstkas groeit het ongemak

In revisie heb ik nu een combinatie van de eerste regel uit het eerste kwatrijn en de refreinregelvolgorde uit het tweede gekozen.

Ik vind het inhoudelijk een mooi vers, Christiaan. Ik ben niet zo thuis in alexandrijnen, maar weet wel dat er na de derde voet een korte pauze hoort te komen, de cesuur. Nu valt mij op dat je in veel regels een woord over die cesuur heen geboetseerd hebt. In de eerste terzine zou declamatie dan zo moeten klinken:

Nog altijd soepel slin-gert hij van tak naar tak
Hij is de onbetwis-te koning van het woud
Maar in zijn brede borst-kas groeit het ongemak

Oprechte vraag, waar ik het antwoord niet op weet: is dit wel de bedoeling, qua alexandrijn?

monnhauser schreef :
Dank voor je observatie, monnhauser. Ik had het niet alexandrijnen moeten noemen, maar gewoon zesvoeter. Dat had de verwarring voorkomen. Het is ook geen echte hexameter, omdat dat traditioneel dactyli zijn.
Overigens is het lemma op Wikipedia iets minder exclusief over het gebruik van de cesuur; daar wordt genoemd dat 'ie in de Franse traditie zéker een cesuur hoort te hebben, maar in de Nederlandse/Duitse traditie 'desgewenst'.

De keuze voor zesvoetige jambe was eigenlijk uitsluitend omdat ik me in pentameter niet helemaal zo kon uitdrukken als ik wilde. Om inzicht te geven in dit proces: ik heb in Excel parallel een vijfvoetige en een zesvoetige variant geschreven.