Ik ga proberen - weet niet of het lukt - een van mijn versjes in een vaste vorm te gieten. Ik heb iets nodig in de buurt van veertien lettergrepen per regel, vier regels per strofe, zes strofen. Iemand een suggestie ?

Haha Jacob, jouw vorm vraag klinkt een beetje als Het Schaap Veronica.
Groet, Ben

Ik denk niet dat dat hem wordt, Ben.

Jacob, ik kan er geen antwoord op geven, maar je zit niet aan een bepaalde vorm vast.

Je wilt een zevenvoeter schrijven, in strofen van vier regels.Kwatrijnen dus. Wat let je!

Oké! Bedankt, Bas.

En inderdaad, Bas. Mijn eerste zevenvoeter is aardig gelukt. Zes strofen van vier regels, veertien lettergrepen per regel. Wel totaal ongeschikt voor HVV, maar dat mag de pret niet drukken.

Nogmaals dank voor de tip.

We zijn toch wel benieuwd hoor. Jacob.

Dat is aardig van je, Helder. Maar omdat ik echt meen dat het totaal ongeschikt is voor HVV zal ik het niet op het forum plaatsen. En blogs is ook weer een gedoe. Ik zal het even als reactie plaatsen, dan kan ik vlot weer weghalen, confronteer ik er niemand ongewild mee.

ZIENER

een blinde zwarte man, een man met vingers van katoen
geplukt op dodenakkers in een eindeloze stroom
ploegt rechte lijnen, strakgespannen snaren, monochroom
een rood in vele tinten, zwijgend, in het heetst seizoen

waarom die zwarte man met lege kassen in zijn hoofd,
een man met vingers van katoen, die rechte lijnen ploegt,
de hitte van de zon trotseert en onvermoeibaar zwoegt
vertelt een reeks van godennamen die geen mens nog looft

die namen wil de blinde zwarte man de grond ontroven
de man, die elke naam gevonden heeft langs rechte voegen
ze stuk voor stuk met veel geduld omhoog heeft kunnen ploegen
om hun verborgen vuur bij nacht en kou te kunnen doven

de blinde man met vingers van katoen kan dwingend vragen
en leert zo wie de goden waren die de namen droegen
van mensen, ooit gedood door hen die om hun leven vroegen
hij hoort hun waanzin woeden, hun bedwelmde geest bij vlagen

hij grift de namen een voor een met zorg in gouden bladen
met vaste hand, vergeet niet wie het waren die hem sloegen
diezelfde hand zal vele malen nog door akkers ploegen
geen naam zal ongeschreven blijven, weten van hun daden

een kind zal naar die bladen wijzen, ooit, misschien een tiener
als alle stromen bloed uit lege kassen zijn gevloeid
geen druppel rest, verscheidenheid in tint geen mens meer boeit
en zeggen: blinde zwarte man, je was de grootste ziener

Er zal nog best wat aan mankeren, later bekijk ik het nog eens grondig

Jacob, dank je voor het delen van je gedicht. Ik heb het een paar keer gelezen, snap lang niet alles. Het leest vlot en het ademt een bepaalde beklemmende sfeer van iets onontkoombaars - moeilijk om de vinger op te leggen, maar dat past er juist bij, denk ik.

Dank je wel, Hendrikje. Dit soort werk maak ik toch allerliefst, maar ik schrijf het in feite helemaal voor mezelf en doe geen enkele concessie ter wille van de verstaanbaarheid. Des te fijner als iemand zo'n schrijfsel kan waarderen. Dat "onontkoombaar" is een schot in de roos, want ik streef naar het schrijven van (hermetische) noodlotsgedichten

Beste Jacob,
Ik vind het een mooi gedicht, vooral om dat het zo mysterieus is. Steeds denk je een antwoord te vinden en dan komen er weer andere vragen op.
Het beeld dat er ooit een tijd zal komen "dat verscheidenheid in tint geen mens meer boeit" komt bij mij heel positief over in dit toch overwegend zwarte gedicht. Een mooi contrast.
Het hele gedicht kon ik in een keer hardop voorlezen, wat betekend dat het erg lekker loopt. Alleen bij regel 2 van strofe 5 liep ik vast, en daar zit dan ook een lettergreep teveel in. Daar zou ik nog even naar kijken als ik jou was.

Is veranderd. Dank je wel!