Ik begrijp, na talloze discussies, nog steeds niet op welke manier de regels 1 en 2, en 4 en 5 nu wel of niet mogen doorlopen in een ollekebolleke.
Een enjambement mag, gewoon doorlopen mag niet.
Maar wat is nu exact het verschil?

Zucht. daar gaan we weer voor de zoveelste keer. Dit staat allemaal ergens op het forum, maar ja, waar ook weer?
Doorlopen is doorlopen en enjambement is doorlopen zonder rekening te houden met de natuurlijke adempauze aan het eind van een regel.
Voorbeeld: Ik ween om bloemen in de knop gebroken
En voor de uchtend van heur bloei vergaan
Enjambement: Ik ween om bloemen in de knop
gebroken en voor de uchtend van heur bloei vergaan.
Zo zijn er mensen die er niet voor terugdeinzen een hele witregel (die er toch niet voor niets is) tussen twee woorden te plaatsen waarvan de eerste een bijvoeglijk naamwoord is. Bijvoorbeeld tussen twee strofen.

Enjambement, Voorbeelden zat te verzinnen;

‘Ik zag je lopen in de straat. En
bewonderde je slanke maten’

‘ik zag je lopen op de snel-
weg, de kortste route naar de hel’.

Duidelijk is dat als je het hardop leest, het voor het oor niet rijmt. En voor het oog ziet het er armetierig uit.

BRILLETJE

Ze was een kleuter van vier jaar
En keek maar moeilijk om zich heen
Ze kreeg een bril, men zag meteen

Dat dat een uitkomst was voor haar
Ze heeft haar brilletje sindsdien
Ook nooit en nooit meer afgezet

Ze hield haar bril op zelfs in bed
‘Dan kon z’haar dromen zien’

derde en vierde regel is onterecht onderbroken door een witregel.

Overigens, het verhaal is authentiek.

Kees, ik heb het nu in grote lijnen begrepen. Ik dacht altijd dat een enjambement goed was en gewoon doorlopen fout, maar het is andersom. Komt misschien ook omdat jij soms wat warrig formuleert.

Maar wat is er dan mis met deze doorloping? Het zijn gewoon twee op zichzelf staande, korte zinnetjes.

Thuis van een wandeling
zo in de lappenmand.
Huiduitslag, zwellingen,
God wat een jeuk.

Dat liep ik op van een
eikenprocessierups
die zich verscholen had
achter een beuk.

© Koos Haydn 4-3-2012

Bas, wat een schattig gedicht, Brilletje!
Hier begrijp ik wel dat ik met een enjambement te maken heb.

Simpel: de eerste regel van het ollekebolleke is een zelfstandige uitroep, motto, verzuchting, strijdkreet o.i.d.:
'Heerlijk, zo'n wandeling!
Nu in de lappenmand:

'Thuis van een wandeling:
zo in de lappenmand'
zou met heel veel goede bedoelingen en emphatich lezen ook nog als zoiets gezien kunnen worden, maar 'Thuis van een wandeling zo in de lappenmand'
is een doorlopende zin, één geheel.
Thuis van een wandeling,
zo in de lappenmand
maakt al verschil door die komma.
Het gaat hier dus niet om het verschil tussen doorlopen en enjambement, maar om de zelstandige uitroep in de eerste die die beiden praktich uitsluit.
Je kunt met veel zoeken in boeken van Meesters wel voorbeelden vinden, maar dat wil enkel zeggen dat je ze op een fout betrapt.
Ook die bezwijken wel eens voor de verleiding van een prachtvondst die toch niet mag('dubbelloopsjachtgeweer', Katja jij had iets van Jaap van den Born gevonden, meen ik), en dat is juist een van de sterke punten van het ollekebolleke; je eigen prachtvondsten met ijzeren discipline en tranen in de ogen wegwerpen, dat levert meer Zenmomenten dan die vreselijke haiku.
Bovendien is het in dit geval niet nodig, het is makkelijk te herstellen.
Het eerste voorbeeld van Bas is een sterk voorbeeld van enjambement, maar de grap is dat ik zelf de tweede wel mogelijk acht: bij een uitgerekte pauze tussen 'men zag meteen' en 'dat dat' zie ik mezelf op de hurken voorlzen aan een aantal kinderen en na 'men zag meteen' afwachtend rondkijken terwijl de kinderen op en neer springen, razend benieuwd naar wat er meteen gezien werd.
Zo zie je maar weer.

Ja, nu weet ik het weer, Kees, dát was ook mijn bezwaar tegen die eerste regels van Koos zijn ollekebolleke!

Vondsten als ‘dubbelloopsjachtgeweer’ kun je natuurlijk wel toepassen in andere regels dan de zesde.

Ik heb weleens getwijfeld aan Jaaps hoogrendementsketel en scheerwolbevattende, wat trouwens wel in een erg leuk ollekebolleke stond, van Kees Koelewijn keur ik af.
Net als kostendeskundige van Max van Velzen in Collagebolleke.
Massatoeristische van Drs. P, herhaaldelijk gebruikt, kan natuurlijk ook niet.
Over pokke-elfstedentocht zal ik het maar niet hebben, toen was je hersenpan onderkoeld, dat gedicht rijmt bovendien niet op de daarvoor door P. bestemde plaats.

Ik hoop dat je inmiddels streng vermaand bent geworden door de kerkeraad, die ik op de hoogte heb gesteld van je esoterische sympathieën.

dubbelloopsjachtgeweer (een van de eerste ollekebollekes van Ivo de Wijs, genadiglijk over het hoofd gezien door Drs. P)heeft wel de juiste klemtoon maar is smokkelen, het is een dubbelloops jachtgeweer.
Hoogrendementsketel is een prachtvondst, geen twijfel over mogelijk, waar ik tranen van in de ogen krijg van jaloezie en een wonder dat die al die tijd over het hoofd is gezien en scheerwolbevattende is, nou ja ik zei al dat ook Meesters soms, enfin, ik ben dus een Meester is hiermee bewezen.

Het eerste voorbeeld van Bas is een sterk voorbeeld van enjambement, maar de grap is dat ik zelf de tweede wel mogelijk acht: bij een uitgerekte pauze tussen 'men zag meteen' en 'dat dat' zie ik mezelf op de hurken voorlezen aan een aantal kinderen en na 'men zag meteen' afwachtend rondkijken terwijl de kinderen op en neer springen, razend benieuwd naar wat er meteen gezien werd.

ZIJ kreeg een bril, en MEN zag meteen? Vanwege HAAR bril?

het is een dubbelloops jachtgeweer.

Dat betwijfel ik sterk, Kees. Dubbelloopsgeweer is één woord, waarom zou dat niet gelden voor dubbelloopsjachtgeweer. Een geweer met twee lopen, en geschikt voor de jacht.

Bas, wat een schattig gedicht, Brilletje!

Dank. Brilletje is historisch, ik ken de ouders van het kindje, die inmiddels geen kind meer is, maar nog wel een bril draagt.

Vraag me even niet waarom Bas, maar het is toch zo. Daarom staat dubbelloopsgeweer ook in het woordenboek en dubbelloopsjachtgeweer niet.
Ook als je dubbelloopsjachtgeweer googelt wordt je hardnekkig naar dubbelloops jachtgeweer verwezen, terwijl je daar toch van alles fout vindt, maar hier zelfs niet één keer, wat op zich al verbazend is.
Maar 'het is toch zo' is een uiterst zwak argument geef ik toe; weet iemand hier het naadje van de kous?

Over die bril: jouw vraag is natuurlijk precies wat er door de breintjes van die kinderen gaat tijdens de pauze die ik laat vallen.

Ik heb het even opgezocht en allemachtig, dat aaneenschrijven kent een hoop regels met nog veel meer uitzonderingen, maar ik heb het gevonden.
Bij samenstellingen uit drie gedeelten schrijven we aaneen als het eerste gedeelte op het tweede slaat: bij een wedstrijd op een korte baan wordt het dus kortebaanwedstrijd, want korte slaat op baan. Slaat het op het derde deel, dus is er sprake van een korte wedstrijd op een baan, dan is het korte baanwedstrijd.
Bij Dubbelloops jachtgeweer slaat het eerste deel(dubbelloops) niet op jacht, maar op het derde deel (geweer) en wordt het dus dubbelloops jachtgeweer.
Ik ben bang dat, als ik met deze kennis alle ollekebollekes na ga lopen, ik schrikbarende ontdekkingen ga doen.

Kees, alleen al uit respect voor je opzoekwerk leg ik me neer
bij jouw dubbelloops jachtgeweer.
Betreffende je slotopmerking zou je best gelijk kunnen hebben. Ik ga eens op zoek naar voorbeelden.
Lelijkemensendag ken je uiteraard, of is het lelijke-mensen-dag. In dat geval ken ik
hel-en -verdoemenis, Suske-en-Wiskestrip, Isla-de-Pascua en nog wat andere samenstellingen.

Er is nog een probleem: bij de spellingvernieuwing zijn een aantal regels van aanelkaarschrijven gewijzigd, vandaar al die streepjes, maar daar moeten we ons maar niets van aantrekken. Een koppelstreepje is om aan te geven dat het één woord betreft, dus toegestaan. Ik verwijs naar een bericht hierover op het forum van Jaap van den Born dat ik #$%@ natuurlijk niet terug kan vinden, waarin die vertelt hierover met Drs. P gecorrespondeerd te hebben waarin die dat knarsetandend toestond,als ik me goed herinner.