Het vrije vers

Bor blijft in het Enge Bos

"De stem van Bor de Wolf is overleden",
Zo las ik dezer dagen in de krant.
Door nostalgie werd ik toen overmand
Omdat de tijd zo snel is voortgeschreden.

Ik hoorde Bor zijn stem, nogal markant,
Die nooit uit mijn geheugen is gegleden
En dacht ook aan zijn wederwaardigheden
Daar in meneer de Uil zijn fabelland.

Het zat hem vaker tegen in het leven
Waarna hij, door emoties voortgedreven,
Steeds schielijk vluchtte naar het Enge Bos.

Daar kwam hij weer van zijn problemen los.
Maar nu is hij voor altijd daar gebleven
En hij die hem vertolkte is de klos.