Het vrije vers

Ik loop de deuren van musea plat
En slenter langs Frans Hals, van Gogh, Vermeer
De modernisten die ik ook waardeer
De ganse dag ben ik voor Kunst op pad

Men zegt, 'Die heeft wat in de melk te brokken'
Ik ben nu eenmaal gek op artisjokken

 

 

de eerste joekel bijt na tien seconden
er kleeft aan hem zowaar een roestig zwaard
de tweede draagt warempel Britse ponden

mijn dobber meldt opnieuw een gulzigaard
ik kijk in twee enorme rode ogen
hij heeft een oude tandem aan zijn staart

mijn hengel blijft de hele dag gebogen
maar deze krijg ik echt niet op het strand
hij zit aan iets reusachtigs vastgezogen

ik schreeuw en sleur, ontwaar een stalen rand
terwijl ik van mijn voorhoofd liters zweet wis
en brul een onderzeeër op de kant

hoewel de puinhoop nagenoeg compleet is
ving ik vandaag toch mooi een hoop magneetvis

 

 

 

Wikimedia Commons

Ik zit hier bij de kapper in de wacht
Sereen geleidt het ritme van de scharen
De praatjes over weer en wedervaren
Van dames met hun hoofd in foliedracht

 

Er zit ook iemand op haar telefoon
Zij typt en typt verwoed vol vuur en ijver
En dat is vast een vers over een schrijver
Met kapsel als verwaaid door een cycloon

 

 

Is niet de droom van elke fietsfanaat
Zijn naam te horen roepen langs de wegen
Al is hij nog zo dik - of juist te iel

 

Een sprintje naar het einde van de straat
Voelt als een prachtige etappezege
Het is of hij de massa juichen hoort

 

Hij voelt zich Merckx, Hinault of Anquetil
Wanneer hij zwoegend op de trappers staat
Museeuw, bij tegenwind en miezerregen

 

Daar fietst hij, met de tong al op zijn wiel

Heldhaftig lijdend naar een eenzaam oord
Nu voelt hij zich een Binda of een Oppy

 

En wee degene die zijn droom verstoort
Die krijgt meteen een Fausto op z'n Coppi

Een bronstig hert uit Ellemeet

Zocht zeer luidruchtig naar een date

Maar sip zei hij: ‘Wat ik ook brul,

Het aantal dames blijft maar nul’

Tot eentje reageerde met:

‘Leuk dat u ook lysdectisch bnet!’

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Drama op Golgotha!
Goede bedoelingen
Desondanks pijnkreten
Heisa en bloed

 

Spijtig genoeg ging de
Acupunctuursessie
Met die verlosser
Niet helemaal goed

 

 

 

 

 

Dat ‘palindroom’ zich nu juist níet laat keren,
is iets wat mij al vele jaren stoort.
Waarom is dit niet zelf een omkeerwoord?
Ik kan dit naamgeefkundig niet waarderen.

De aard van dit begrip is draaibaarheid,
vandaar dat ik hier ferm voor ‘draaiaard’ pleit.

 

De Paashaas, die weer dronken is
(geen wonder, na een fles pastis)
ligt ziek te bed en walmt onfris
naar knaagdierzweet en cannabis.

Zijn ronde is geen kattenpis:
dit jaar - tenzij ik mij vergis -
loopt iedereen zijn eitjes mis...
of hoor ik daar zijn nors geslis?

"Op zondag sta ik op, gewis.
Dan voel ik mij weer als een vis,
en vormt uw chocoladedis
de kroon op mijn verrijzenis."

 

 

 

 

 

Wie zijn bepalend voor mijn levensloop?
Misschien degenen die mijn leven sturen:
familie, goede vrienden, naar ik hoop.
Wie zijn bepalend voor mijn levensloop?
Wie maakt je humanist of xenofoob?
Of heb ik mijn karakter van nature?
Wie zijn bepalend voor mijn levensloop?
Misschien de genen die mijn leven sturen.
 

 

Wat betekenen onze namen? Het antwoord op die vraag is vaak te vinden in onze dialecten. Het Limburgs blijkt een rijke informatiebron. In dit geval het Woordenboek Heels - Nederlands van Léon Janssen.


Limburgse woordenschat!
Eerste betekenis
Trump staat voor kerkklok
De kleinste van al

Onlangs aan toegevoegd:
Duizelingwekkende
Sprekende galmklok
Vol heilloos gebral

 

 

(cancelvers)

Ze stap-ten stee-vig door het wit-te land
De fer-me jong-ens. En de kan zei ´kloek!´
Ze droe-gen klomp-jes en een war-me broek
Zo lie-pen Daan en Dik-kie hand in hand

Het huisje in de sneeuw - het klinkt charmant
Ik heb mij echter al die tijd vergist
Want W.G. van de Hulst blijkt een racist
´Een witte mantel…´ ziet u het verband?

Ik cancel Van de Hulst en zijn roman
Het kan nu echt niet meer, die Kloek Kloeks Kan

 

Koolrabi, snijbiet, winterpostelein
Zijn zaken die niet weg te krijgen zijn
Zelfs rijmen op dit spul is een gedoente
Ik wil het hele maal vergeten, groente

 

 

 

 

We gingen naar het circus in Carré.
Mijn vader smoesde wat bij het loket,
waarna we prompt opzij werden gezet.
Wellicht had hij te weinig centen mee?

 

Een heer, zwaarwegend, maakte zijn entree.
Kneep in mijn wangen, lachte, wenkte met
zijn hand. Een man in rood livrei met pet
kwam aanlopen, zijn pak vol goud lamé.

 

Hij opende de erelogedeuren:
wij waren hier het hooggeëerd publiek.
De wangenknijper bleek de directeur en

 

mijn opa was tot vrijkaartjes in staat.

Uit de orkestbak schalde zijn muziek,
de circuspaarden dansten op zijn maat.