- Gegevens
- Geschreven door Niek Kalberg
WikiMediaCommons (bewerking IB)
Natuurlijk was er ook een Lightverseboot
Het vrije vers nadrukkelijk aanwezig
Heel inclusief waren de leden bezig
Ze gaven enthousiast hun vormen bloot
Frits droeg een uiterst spaarzaam Rondeletje
En Inge in die roze Bout-rimé
Was volgens Bart een ravissant idee
Zelf ging hij in een simpel Sonnettetje
Dan was er Remko's strakke Labbertong
Die luid werd toegejuicht vanaf de kade
Geraffineerd was Hendrikjes Ballade
En Wim die van de boot af Stel en Sprong
Ook wordt Jaaps Little Willie elk jaar beter
Was Niels met Hans en Bas in Triolet
Die werden breeduit bij de boeg gezet
En u kon mij herkennen aan die veter
- Gegevens
- Geschreven door Louise Dorren
Mispelmorgel (tekening Louise Dorren)
De blauwbilgorgel riep ontstemd
'Mijn schepper zet mij in mijn hemd,
mijn vader was niet eens een porgel,
en moeder was een mispelmorgel.
Een fantasie zeg, heeft die man,
daar komen vreemde verzen van.'
'Mijn schepper zet mij in mijn hemd,
mijn vader was niet eens een porgel,
en moeder was een mispelmorgel.
Een fantasie zeg, heeft die man,
daar komen vreemde verzen van.'
- Gegevens
- Geschreven door Wim Meyles
Pixabay
Zwak uitgedrukt: opmerkelijke soort.
Voortdurend met hun eigen zaken bezig,
van vroeg tot laat nadrukkelijk aanwezig,
ze voeren graag het allerhoogste woord.
Oom Bart is uitgesproken dominant
en tante Bregje uitgesproken vinnig,
nicht Machteld uitgesproken eigenzinnig,
neef Maarten uitgesproken arrogant.
Maar af en toe bij een begrafenis
blijkt dat er weer een uitgesproken is.
- Gegevens
- Geschreven door Daan Zonderland
Wikimedia.Commons
O weemoed waaraan Waspik lijdt,
Westhem, Westhoek en Waterscheid,
Weemoed van Woensel, Windeweer,
Van Wilsum, Wouw en Westermeer,
Van Wapenveld en Wemeldinge,
Van Wedde, Weel en Wageningen,
O weemoed om de waterschuwen,
Om jongens die geen meisjes huwen,
Om ’t hoofd waarop geen haar gekamd wordt,
De woning waar geen wig gewamd wordt.
O weemoed om het weerbericht
Om alles wat, niet waterdicht,
Door weer en wind wordt overvallen,
Om feesten die in ’t water vallen,
O weemoed om de weduwen,
Om duwers die niet meeduwen,
Om herders die hun vee schuwen,
Om wallen die geen vijand weren,
En dijken die geen water keren.
En weemoed om het worstenvel,
Om wat er niet en wat er wel
In worstenvellen wordt gedaan.
O weemoed om het werwaarts gaan.
En weemoed om de wederhelft
Die zich verdrinken wou in Delft.
O weemoed om de watertoevoer,
Om Willemsvaart en Willemsorde,
Om wezens die niet wijzer worden,
Om witte- en om tarwebrood,
Om heel de wijde wereldkloot.
O weemoed om het wederzien,
Om wachten en niet langer wachten
Op wat door andren werd ontvreemd
En wat zij nimmer wederbrachten.
O weemoed, weemoed boven al
Om wat er van ons worden zal,
Om al wat was en wat zal wezen
En waarvan niets ons zal genezen.
Ter nagedachtenis aan Daan Zonderland (Daan van der Vat)
15-08-1909 – 05-08-1977
Uit: Er zwom een garnaal door het Kattegat – Uitg. Bert Bakker 2007
- Gegevens
- Geschreven door Frits Criens
Pxhere.com
De zesde dag zal God een mens creëren
Uit klei, naar Zijn gelijkenis boetseren
Maar Adam blijkt welhaast een aap gelijk
Uit puur chagrijn heeft Jahweh heel de nacht
Verwoed aan mens.2 gewerkt, en kijk
Er rijst een hemels wezen uit het slijk
Als Schepper heeft Hij Zijn genie bewezen
Met Eva, die bevallig naar Hem lacht
Uitdagend in haar nooit geziene pracht
Ze heeft een fijn gelaat, haar huid is glad
Wordt daar door Adam gretig om geprezen
Wiens roede opgewonden is gerezen
Uit nijd dat hij iets heeft wat zij graag had
Bedekt ze beider kruis met vijgenblad
- Gegevens
- Geschreven door Willem Wilmink
Pixabay
Ze zeggen: mannen huilen niet,
want huilen hoort niet bij een man.
Maar heeft hij zorgen of verdriet,
wat moet zo’n arme kerel dan?
Ze zeggen: mannen worden boos,
een man, hij vloekt of slaat erop.
Toch weende eertijds Willem Kloos
als bloesems braken in de knop.
Want zeden zijn vergankelijk,
voor nieuw geluid ontvankelijk
en van de tijd afhankelijk.
Ze houden zo lang stand
als de kastelen op het strand,
als vestingen van zand.
Men zegt: een vrouw hoort in haar huis,
het aanrecht is haar werkterrein,
dan blijft ze liefelijk en kuis,
wat vrouwen van nature zijn.
Zo deed een vrouw in vroeger tijd
als ze bejaard was, rijk of ziek.
De anderen deden landarbeid
of moesten werken in ’t fabriek.
Want zeden zijn vergankelijk,
voor nieuw geluid ontvankelijk
en van de tijd afhankelijk.
Ze houden zo lang stand
als de kastelen op het strand,
als vestingen van zand.
Men zegt: een man maakt zich niet op,
da’s onzin voor een echte vent.
Hij doet het met zijn eigen kop,
niet met make-up of permanent.
Maar wij beleven heus nog wel
een terugtocht naar de pruikentijd:
de popmuziek en ’t voetbalspel
hebben daartoe de weg bereid.
Want zeden zijn vergankelijk,
voor nieuw geluid ontvankelijk
en van de tijd afhankelijk .
Ze houden zo lang stand
als de kastelen op het strand,
als vestingen van zand.
Ter nagedachtenis aan Willem Wilmink 25-10-1936 – 02-08-2003
Uit: Verzamelde liedjes en gedichten Uitg. Bert Bakker 2006
- Gegevens
- Geschreven door Remko Koplamp
Wikimedia.Commons
Op een circuit of in een rally
Heeft hij de pest aan luie remmers
Maar thuis bij zijn geliefde Kelly
Heeft hij de pest aan luieremmers
- Gegevens
- Geschreven door Bart Adjudant
Al jaren ligt hier achter op de deel
Oud isolatiespul, in weer en wind
Niet dat ik dat een prettig uitzicht vind
Maar afvoeren van asbest kost zo veel
Nu kreeg ik net een lumineus idee
Ik dump het op de snelweg, weg ermee
- Gegevens
- Geschreven door Jaap Bakker
WikiMediaCommons
Zojuist heb ik een clubje opgericht
Partij van Nette Mensen gaat het heten
Ons landje is vergeven van secreten
En daarom doe ik snel mijn burgerplicht
Als staat verliezen wij nog ons gezicht
De rellen en de branden en de veten
Ons volkje raakt zo meer en meer gespleten
Vandaar dat ik dit ploegje heb gesticht
Punt 1 van ons programma? Wel, dat wordt:
De hufters slaan we helemaal aan gort
- Gegevens
- Geschreven door Niek Kalberg
pxhere
Het heidehaantje is gesignaleerd
De python bijt u zomaar in de kuiten
De poema duikt weer op, dus deuren sluiten
De tijgermug is ook gearriveerd
Het land geheel tot griezelen bereid
Genieten is het in komkommertijd
- Gegevens
- Geschreven door Wim Meyles
pxhere.com
Een wijze, ongeschreven dierenwet:
of je nu leeft in bos, duin, veld of riet,
het is als met een valstrik of een net
waaruit men zich op eigen kracht niet redt,
bezint eer gij begint met nederwiet!
- Gegevens
- Geschreven door Niels Blomberg
Hypolit Lipinski (1884)
Mijn lieve freule, ik moet nu vliên.
Mij roepen luid der wereld paân.
’k Ben één dier rusteloze liên,
Een lid van ’t gilde der nomaân.
Ach zwerver, zal ’k U ooit nog zieden?
Als Ge alle wegen hebt begaden,
Keert Gij dan t’rug naar mij misschieden?
Ik wacht hier langs deez’ lindeladen.
- Gegevens
- Geschreven door Remko Koplamp
Pexels
Een lief voor een week na een date
We voelden ons pijlsnel verbonden
Een tijd die ik niet snel vergeet
Ik heb nog de mails die we zonden
Een date met een lief voor een week
In Domburg waar wij elkaar vonden
En waar ik tenslotte bezweek
Bezijden het strand waar wij zonden
Een week na een date met een lief
We hadden elkaar haast verslonden
Maar nu zit ik thuis met een syf
Vol spijt overdenk ik mijn zonden
- Gegevens
- Geschreven door Wim Meyles
Wikimedia ; Creative Commons
Het koninklijk besluit verrast de natie:
hij was bij het publiek juist uít de gratie.
hij was bij het publiek juist uít de gratie.
- Gegevens
- Geschreven door Otto van Gelder
Pixabay.com
Ze hebben hem maar voor de helft begraven,
de helft waarvan ik het bestaan niet wist
maar die na alle toespraken beslist
terecht kwam in het dodenrijk der braven
Dankzij de aan hem toegekende gaven
is er door dragers geen gewicht gemist,
men smokkelde meer goedheid in zijn kist
dan kilo’s coke in een containerhaven
De tweede helft kom ik nog altijd tegen
toevallig, in ’t voorbijgaan, in de kroeg
als held van veel herinnerde verhalen
Maar ook als man die uren had gezwegen
en aan het einde van de avond vroeg
of ik zijn laatste rondje wou betalen
- Gegevens
- Geschreven door Niek Kalberg
Pixabay.com
Dag beste majesteit ik heb een vraagje
Ik zit hier levenslang met buurman Taghi
Die wil wel weer naar buiten Koning, mag ie?
Dus doe ons ook maar gratie... of een zaagje
U ken dat van Oranje en die Poort?
Dan hoeven we geen chopper of een wapen
En Ridouan zal niemand laten slapen
U heeft als soeverijn het laatste woord
En krijg u mot met iemand, nou ik kill 'em
We horen gau van u, de groeten,
Willem
- Gegevens
- Geschreven door Michel van der Plas
Wikimedia.Commons
Daar komt hij zwaar van ouderdom
Statig en traag het hoekje om
Van dromen en herinneringen
Hij belt, hij ziet me heus wel staan
Z’n open wagen achteraan
De zomertram van Scheveningen
En kijk, ik ben weer onverwacht
Een jongen van een jaar of acht
En voel me rijk en hou van hem
Die feestelijke gele tram
Daar rijdt hij haastig voor z’n doen
De stad uit onder wuivend groen
Ik stel mij ongeduldig voor
Dat ik ver weg de zee al hoor
Als we de Parkstraat in gaan draaien
Maar bij de Frankenslag begint
Er toch pas echt een koele wind
Over de hoofden heen te waaien
Nu krijgt de wagen vleugels en
Ik weet dat ik er bijna ben
Omdat de motor hoog gaat zingen
En dan draait hij het Zeeplein op
Met al z’n vlaggetjes in top
De zomertram van Scheveningen
M’n vader heeft een wandelstok
M’n moeder draagt een witte rok
En ‘t ezeltje waarop ik rijd
Is aardig en neemt alle tijd
Tussen de planken van de Pier
Zit er bij elke stap een kier
Waardoor je of je wilt of niet
Beneden je de golven ziet
Die groen en woest elkaar begraven
Een man met baard knipt m’n portret
Een zwart en krullend silhouet
Een schuit gaat fluitend naar de haven
Het strand maakt vrolijk, licht en blij
De dag gaat veel te vlug voorbij
In flitsen en in schitteringen
En al die tijd in ’t hemels blauw
Wacht boven in de verte trouw
De zomertram van Scheveningen
Ik zit weer op wat glimmend hout
De richelvloer ligt vol met goud
Van 't laatste afgeschudde zout
En ik hou m’n schelp in m’n hand
Daar rijdt de tram weer naar de stad
Maar nu of hij geen haast meer had
De avond komt, maar 't is nog warm
Mijn vader drukt m’n moeders arm
En ik denk zo zou het moeten blijven
Zo met die zeewind in ons haar
Zo zondags en zo bij elkaar
Geluk door niemand te verdrijven
Op een balkon niet ver vandaan
Moet nog een schepje van me staan,
Zo gaat het over, al die dingen
Een vader met een wandelstok
Een moeder met een witte rok
De zomertram van Scheveningen
Ter nagedachtenis aan Michel van der Plas 23-10 1927 - 21-07-2013
Uit: Moeder, ik wil bij de revue – Nijgh en Van Ditmar 2006
- Gegevens
- Geschreven door René Turk
Pixabay
Mijn dochter maakt van snoep een Smartiesaap
En schikt de kleurenpinda’s tot twee M’s
Ik pel een eitje, waan me haast Satraap
Maar als ze schreeuwt bloos ik gelijk een raap
‘Die heb ik nodig voor de paaseitrams!’
Uit het archief
5 mei
IB
Weer geen terrasjesweer, ‘k ga binnen chillen
Met feesttompoes en warme wintertrui
De lucht oogt vaal, veel wind, er plenst een bui
De groene rozenblaadjes buiten rillen
Een nieuwe meimaand en een nieuw besluit:
Voorlopig zet ik mijn cv níét uit