Illusies, spielerei en luchtkastelen – ik vraag me af: wat heeft een mens eraan? Steeds bezig om je ego maar te strelen, een stick om telkens selfies op te slaan.
Op hoge hakken voor een jury kwelen, beslommeringen van een drukke baan. Illusies, spielerei en luchtkastelen – ik vraag me af: wat heeft een mens eraan?
Een dickpic maken en die ook nog mailen, op blote voeten naar de Noordpool gaan, de zin bevragen van dit aards bestaan, het schrijven van sonnetten en rondelen. Ik vraag me af: wat heeft een mens eraan?
Vandaag in Meander in de rubriek Het commentaar van een tekst van mijn hand over light verse. De redactie vroeg me om een persoonlijk artikel.
Enerzijds is te lezen ik hoe ik van vrije poëzie terecht kwam bij het gebonden, lichtvoetige genre, anderzijds ga ik in op het belang van humor en de vaste vorm.
Wij zaten zestig jaar geleden samen in de leeshoek en zomaar uit het niets word jij nu voorgesteld op Facebook. Hoe jij er ook weer uitzag was ik min of meer vergeten, maar nu zie ik: die ouwe kop heeft er al in gezeten.
Daar staat-ie dan: jouw naam in kapitalen. Je zei het steeds: ooit kom ik in de krant. Ooit sta ik op die pagina’s te stralen, een lichtpunt tussen oorlog, moord en brand.
Je droomde van een plek in de annalen, van rijkdom en bekendheid in het land. Daar staat-ie dan: jouw naam in kapitalen. Je zei het steeds: ooit kom ik in de krant.
Maar ook vandaag trek jij geen volle zalen. Ik denk met cake en koffie in de hand: je had een ander plan dan zwart omrand. Was dít de beste plek die jij kon halen? Je zei het steeds: ooit kom ik in de krant…
Een rockende bedwants uit Rhee gaat vaak met zijn band op tournee zoals dat dan gaat in die scene versiert hij een Alie of Mien Johanna, Louise of Jansie al zingend 'I wants you to wants me'
Ik had hem al een kaartje willen sturen: 'Wat bent u eigenlijk voor president, die via Twitter nonsensnieuws verzendt?' Nu heeft de man corona te verduren.
Al is mijn invloed uiteraard begrensd, ik heb hem toch 'Verbeterschap' gewenst.