Hoekstra
 
 
Dit ganse leven is één netoglop,
maar buiten mij schijnt niemand het te merken.
Men wandelt langs de beuken en de berken,
men lacht, men schertst, maar niemand valt het op.
 
Iedereen tracht zijn eigen froot te vinden, 
soms heel omzichtig en met taai beleid,
soms honds en in een minimum van tijd,
soms heel alleen, soms aan de hand van vrinden.
 
Maar mensen zijn fitulen op de winden.
Ik zie hun jacht, ik sla hun wegen ga,
ik loop de vlinders in de perken na
en glimlach om de lente in de linden.
 
Ach, geen ontsnapt de grijze valinop.
Aan ’t eind der reis staat hij tussen de bomen.
Hij heeft geen haast, want niemand kan ontkomen,
hij vangt ze allen in zijn sluiers op.
 
Dit ganse leven is één netoglop,
iedereen tracht zijn eigen froot te vinden,
maar mensen zijn fitulen op de winden,
ach, geen ontsnapt de grijze valinop.
 
Ter herinnering aan Han G. Hoekstra 04-09-1906 - 15-04-1988
 
vrouw
Free SVG
 
Als frêle vrouw val ik op sterke mannen
Mijn aandacht trekt zo’n kerel dikwijls aan
Waar ik dan droom van een gezinsbestaan
Heeft hij, zo blijkt, toch meestal and’re plannen
 
In Blijdorp ging het ook weer idem dito
En viel ik voor de charmes van Bokito
 
hondje
Freesvg.org
 
Een jonge hond uit Pieterburen
stond bij een bouwval rond te turen.
Hij vroeg zich af: ‘Mag een ruïne
een loosplek zijn voor mijn urine?’
Nee, strafrecht is niet het terrein
van puppy’s met een peuterbrein.
 
 
Margritte
La Trahison des Images (1928 - 1929) -  René Magritte
 
Ceci n`est pas une pipe, dit is geen pijp;
je kunt de waarheid niet in beelden framen
maar wel de taal betekenis ontnemen,
bedoelt Magritte, als ik het goed begrijp
 
Hij maakte nooit een afspraak via skype
had nog geen weet van socials en van shamen
van influencers en van victim blamen
en woorden cancelen was nog geen hype
 
Vanaf een afstand van zo`n honderd jaar
voorzag hij met volmaakte ironie
de toekomst van doeltreffend commentaar
 
De vraag is hoe hij ons nu weer zou geven:
een smartphone met ceci n`est pas une vie,
volkomen vrij vertaald: dit is geen leven
 
 
Een wijsgeer zat een keer in bad
te tobben over kennisleer.
Hij peinsde tot hij hoofdpijn had,
en staakte zijn gemediteer.
 
´Een badkuip biedt geen inspiratie,
men heeft mij vreselijk bedot!´
Hij koos dus voor een herlocatie
en riep ´Eureka!´ op de pot.
 
Pasen
Pixabay
 
Pa was éérste Paasdag jarig,
en de twééde Paasdag Ma;
Daardoor was ’t die Paasdag Ma’s dag,
Schoon ’t ook Paasdag was voor Pa.
Pa’s feest was dus dubbel Paasfeest,
En ziet, Ma’s feest dat was Paas;
(‘k Meen: op Ma’s feest was het Paasfeest,
Want Ma’s feest valt niet op Pa’s.)
En ik weet nog goed wat Pa zei,
toen Ma’s kip een Paasei lei:
Pa zei: ’t Paasei is niet pa’s ei!
Ma zei: Paasei is van mij.
Pa zei: Ma zei dus, dat Ma’s ei
Paasei was, maar niet voor Pa;
Ma zei: Ma’s ei is Ma’s Paasei
en Pa’s ei is óók van Ma.

Op deze rweede paasdag een vrolijk paasvers van  
J.P.J.H. Clinge Doorenbos (1884-1978)
’t Werd vast een mooie warme dag
Een ijscoman die winsten zag
En dus met spoed de weg op ging
Van tingelingeling ting ting
 
Toen hij zijn kar een straat in reed
Die straat was smal zijn wagen breed
Een boze kreet klonk toen alras
Van takke takkeboem kras kras
 
De hele buurt liep er te hoop
Wat goed was voor de ijsverkoop
Al spoedig was zijn voorraad op
Van scheppe scheppeschop schep schop
 
De krassen vielen ruimschoots mee
Betaald met slechts een hoorn of twee
zijn beurs was vol van wat hij ving
Van tingelingeling ping ping
 
Van boem kras kras en scheppe schop
Van pingelinge ling ping ping

 

driekstrik
Illustratie: Inge Boulonois

En een nieuwe bundel van Driek van Wissen!
 
Op zondag 21 mei wordt om 16.00 uur in cafë Wolthoorn in Groningen de jaarlijkse Driekdag gehouden. Het light verse staat natuurlijk weer centraal met optredens van dichters en muzikanten. Dit jaar maakt Bart Adjudant er zijn debuut, maar voor hem is het eigenlijk een thuiswedstrijd. De toegang is gratis, mooier nog: iedere bezoeker krijgt een poster met een vers van Driek. Nadeschda Broere zorgt voor de vormgeving van dit Driekvers:
 
Nog zoek ik op mijn dagelijkse route
De mensen, die ik nooit meer zal ontmoeten;
En zij, die ik niet meer zou willen zien,
Lopen mij dagelijks weer voor de voeten.
 
Maar er gebeurt meer! Uitgeverij Passage presenteert een nieuwe bundel van Driek met een voorwoord van diens vriend Jean Pierre Rawie. Het betreft vertalingen die Driek maakte van de beste dichtbundel van Erich Kästner: Lyrische Hausapotheke. De Lyrische Huisapotheek bevat meer dan honderd bladzijden poëtische medicijnen tegen droefgeestigheid en ander malheur. Volgens inleider Rawie is deze bundel een aanwinst voor de Nederlandse poëzie.
 
Kortom, genoeg redenen om op 21 mei naar Groningen te komen!
 
jansteen
Jan Steen: Het vrolijke huisgezin (1668)
 
Ten grondslag aan omvangrijke gezinnen
lag onbeperkte, nachtelijke vlijt
waarbij men werd gedreven door het feit
dat je als ouders zieltjes dient te winnen
 
Na ‘t opstaan was de filevorming binnen
een alledaags verschijnsel bij ’t ontbijt,
toch vond men dwars door alle drukte tijd
voor een gezinsportret van Steen op linnen
 
Sindsdien is door verdunning van het leven
het kindertal gemiddeld een punt zeven
en wordt daarna de voortplanting gestaakt
 
Portretkunst ging gelukkig niet verloren
omdat een kind nadat het is geboren
meteen een selfie voor de socials maakt
 
Soms kijk ik naar Binnenstebuiten
En zie daar dan steeds weer zo'n stel
In ketelhuis, loft of kapel
Dat niet hoeft te kijken op duiten
 
Hoe hij toen dat pand had gespot
Hoe zij op die kapspanten kickte
Hoe hij die plavuizenvloer bikte
Toen ja werd gezegd op hun bod
 
Ik gun ze hun mooie paleisje
Met uitzicht op polder of plein
Hun stoelen in zacht karmozijn
En kunst van een India-reisje
 
Maar wat me onmetelijk stoort:
De ronkende taal van die paren
Waarin ze hun blijdschap verklaren
Met al wat ze hebben gescoord
 
Dan wil - slechts met moeite te stuiten -
Mijn binnenste krachtig naar buiten
 
noise
Pixabay
 
Een feestje in Mijnsheerenland
liep laatst volledig uit de hand.
Een band van oerend harde heren
gaf overlast tot in Almere.
Ook hier was høken iets des mans,
met drank en hermelijnendans.
 
1000euro
 
Ook ik heb mij vanochtend aangemeld
Het Stap-budget, dit zijn toch mooie tijden
Dat ik me nog eens op kan laten leiden
En met die duizend euro gratis geld
 
Ga ik zodra het kan meteen op les
Bij Dr. Jacobse en T. van Es
Weer in de klas, dat wordt wel even wennen
Maar ik leer feilloos scheurgras te herkennen
 
 
Er stonden 250.000 kandidaten bij het UWV digitaal in de rij om aanspraak te maken op 1000 euro voor een opleiding 'naar keuze' om daarmee hun kansen op de arbeidsmarkt te vergroten
 
denner
Balthasar Denner: A gardener (1735)
 
als hovenier kan ik ter plekke van frustratie schreien
weer sta ik voor een tuintje met de doodsteek voor de boeg
een aanhangwagen volgestouwd met tegels, grind en keien
 
de mens kiest voor gemak, een grijze tuin is tuin genoeg
gebroken groene harten snakken naar m‘n zonnebloemen
maar weer draag ik een tuin ten grave met de ochtendploeg
 
een boom, een struik, een plant: ik kan ze in ‘t Latijn benoemen
toch blijf ik exponent van die verharde maatschappij
hooguit leg ik een strookje kunstgras waar geen bij gaat zoemen
 
verslagen puf ik uit van deze stenensjouwerij
twee meisjes tegenover zijn me speels aan ’t entertainen
met tuinslang, fles en gieter en dan knapt er iets in mij
 
hoe kan het dat het leven uit mijn klanten is verdwenen
gedreven beitel ik alvast hun namen in de stenen
 
 
Met deze fraaie terza rima is René Turk zevende geworden bij de wedstrijd om het beste gedicht van Instagram
 
 
Ik ben met een receptentic behept
Nadat ik een historisch kookboek las
Dat van het lang vergeten spreugmoes rept:
U neemt een beurse spreug, net niet verlept
Wat verse stengels van de rammenas
 
U voegt dat bij een rijpe kalebas
Waar u wat alg en eendenkroos bij schept
Als u dat mengt met natte turf en as
En wortels toevoegt van het wollegras
Heeft u het spreugmoes volgens oud recept
 
Ik heb uw eetlust nu misschien bedorven
Maar stel u wel meteen ook weer gerust
Net als de brank, de loerepoot en frust
Is ook de spreug al eeuwen uitgestorven
 
Onfris
Pixabay
 
In het bejaardenoord van Weert
wordt privacy gerespecteerd.
De roddel heeft men afgeleerd,
en niemand weet wat iemand deert.
 
Helaas werd onlangs toch bekend:
twee dames zijn incontinent.
De directeur sprak hieromtrent:
 
‘U snapt dat dit mijn woede wekt.
Wie heeft er hier in huis gelekt?’
 
 
wie was die jongen in die zwarte jas
die houtje touwtje jas met capuchon
hij wist toch dat zijn leven pas begon
of dacht hij dat er niemand voor hem was
 
nog honderdvijftig meter tot de klap
te laat al voor een plotselinge stop
nog honderd, jongen, kijk toch naar de zon
mijn wanhoop maakte geest en lichaam slap
 
ik haatte even diep mijn mooie job
maar sloeg dan voluit op de juiste knop
het klonk alsof ons laatste uurtje sloeg
 
al jaren zit ik niet meer op de trein
maar diep genesteld is dit in mijn brein
hem eenmaal weer te zien is mij genoeg
 
roodlelhoningeter
Creative Commons, foto: Arthur Chapman
 
In Groede snoeft een Roodlelhoningeter:
Ligt het aan mij of wordt het hier steeds heter?
O, wacht het is wellicht mijn nieuwe goed
Dat mij hier in de kou zo gloeien doet!
Geen kledingstuk was ooit zo warm en teder:
Dit vest is van ornithologenleder
 
brief
Detail: Brieflezende vrouw in het blauw - Johannes Vermeer
 
Hij had me ook een appje kunnen sturen
maar nee, het moest weer uitgebreid per post
alsof hem dat geen schat aan porto kost
en mij als lezeres helaas ook uren
 
Het schijnt te horen bij zijn malle kuren,
als negentiende-eeuwer uitgedost
raakt hij niet van de romantiek verlost,
een tic die wel tot aan zijn dood zal duren
 
En steeds betreft de inhoud van de brief
de liefde en des schrijvers ongerief,
waar heb ik dat in godsnaam aan verdiend?
 
Wat moet ik met de ellenlange klachten
omtrent zijn wegens mij doorwaakte nachten?
Ik denk dat ik Jean Pierre maar eens ontvriend.
 
wimdebie
Wikimediacommons
 
We bleven zondagavond altijd thuis
De afwas klaar, de keuken snel aan kant
We moeten tijdig klaar gaan zitten want
Van Kooten en De Bie zijn op de buis
 
Het raakt me diep dat ik net hoor dat heden
De grote Wim de Bie is overleden
 
blloes00
Piixabay
 
‘Wel lekker hoor, die doktersjassen’
Zo sprak een kledingmot uit Assen
Die stage liep op een OK
‘Ik mis alleen wat swing, dus ja
Ik prefereer dan eerder restjes
Van bloes of rok uit dansorkestjes’
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Daar was e wuf die spon

 

 
Daar was e wuf die spon,
Daar was e wuf die spon,
Al op een houten spinnewiel,
Daar zat geen torteltje aan
Vive la peperbusse, vive la spa,
Tra – la – la – la,
Gize – gaze – goeze
Ron – flon – floe – ze,
Tra – de – ra – de – ra

Haar mutse stoeg verdraaid,

Haar mutse stoeg verdraaid
Gelijk een Hollands molentje
Die met al windeke draait
Vive la peperbusse …

Dat wuf had e – nen zin

Dat wuf had e – nen zin
Als zij ’s morgens buiten kroop
’s Avonds kroop zij in
Vive la peperbusse …

Dat wuf had e – nen man

Dat wuf had e – nen man
Des zondags heet hij Pieter
Des maandags heet hij Jan
Vive la peperbusse …

Daar was e wuf die spon. Kinderliedje opnieuw berijmd

Er was er eens een dame die een spinnenwiel bezat
Ze vond het heel niet erg dat het geen torteltje meer had
Ze droeg altijd een hoedje en dat draaide op de wind
Het leek haast wel zo’n molentje dat je in Holland vindt

Ze was een vrolijk typetje en altijd blij van zin
En stapte opgewekt uit bed en ging er zo weer in
Ze had een bijdehante man die kwam haar goed van pas
Des zondags heet hij Arie en op maandag heet hij Bas