wijnwielrenner
Copilot
 
Een wijnboer fietste bij Bordeaux
Een koers op amateurniveau
Zijn fiets hing vol met wijngaardfruit
 
Het werd pas helder aan de meet
Waarom hij met die druiven reed
Hij perste er een eindsprint uit
 
Goedemiddag dame, heren
Mag ik plaatsbewijzen zien
Oh u zit te masturberen
Met uw andere hand misschien?
 
Ik begrijp het, ongelegen
Mijn excuses dat ik stoor
U heeft kriebeltjes gekregen
Gaat u dus maar rustig door
 
Mag ik u er wel op wijzen
Ja ik zie het, fier en rank
Maar bij ons tijdens het reizen
Even voetjes van de bank
 
We zijn trouwens zo bij Zwolle
Ach soms ben ik wat ad rem
Mag ook graag een beetje dollen
'Zwellen, Zwolle', snapt u hem..?
 
Als ik u een tip mag geven
Ga voortaan buiten de spits
Scheelt 'n eurootje of zeven
Beetje rust achter de rits
 
Eindstation u mag nog blijven
Jammer is het niet gelukt?
Deze vette bon nog schrijven
Opgelazerd, ingerukt!
 
 
 
 
canary
Pixabay
 
Toen een kanarie uit La Paz
begreep dat manlief pleite was,
zocht zij een pientere agent.
Die wilde een signalement,
dat was natuurlijk essentieel.
Ze sprak: ‘Hij is kanariegeel.’
 
 
De inspecteur kijkt peinzend in het rond
Er ligt een dode in het restaurant
De sous-chef met z'n mes nog in de hand
Houdt stellig vol dat hij het lijk zo vond
 
Hij knikt nog eens: zo kan het zijn gegaan
Maar waar kwam toch dat grote mes vandaan?
 
I
Maar waar kwam toch dat grote mes vandaan?
Hoe heeft zo'n brute moord hier kunnen lukken?
Van wie zijn al die natte voetafdrukken?
En waarom staat het gasfornuis nog aan?
 
De pepersaus kookt langzaam tot een klont
De inspecteur kijkt peinzend in het rond
 
II
De inspecteur kijkt peinzend in het rond
Hij vraagt het personeel zich op te stellen
En hem in volle waarheid te vertellen
Waar hij of zij zich deze dag bevond
 
En morgen staat natuurlijk in de krant:
Er ligt een dode in het restaurant
 
III
Er ligt een dode in het restaurant
Wie doodde hem, wie is de delinquent?
De kelner? Daan, de afwasassistent?
Of was het toch een ontevreden klant?
 
Bewijs lijkt rijkelijk voorhanden, want
De sous-chef heeft z'n mes nog in de hand
 
IV
De sous-chef heeft z'n mes nog in de hand
Beweert dat hij de piepers stond te schillen
Toen hij ineens de chefkok hoorde gillen
Hij kwam te laat, zijn baas was al van kant
 
Hij, met een koppig trekje rond de mond
Houdt stellig vol dat hij het lijk zo vond
 
V
'Houdt stellig vol dat hij het lijk zo vond'
Noteert de diender in zijn opschrijfboekje
Hij zoekt de afwashulp op in zijn hoekje
En ziet dan plots een bloedspoor op de grond
 
De inspecteur blijft wenkbrauwfronsend staan
Hij knikt nog eens: zo kan het zijn gegaan
 
VI
Hij knikt nog eens: zo kan het zijn gegaan
Doet dan een greep en onder luid geklater
Brengt hij een druipend koksmes boven water
De bordenwasser kijkt hem schuldig aan
 
Meteen laat hij hem in de boeien slaan
't Is waar: kwam tóch dat grote mes van Daan!
 
 
Op een boekenwurm
 
Een boekenwurm te Oudeschans,
bewonderaar van streekromans,
schreef aan een romancier te Schagen:
‘Geachte heer, reeds vele dagen
verkwik ik als een zoete koek
mij aan uw veelgegeten boek.’
 
Kees Stip
 
 
Op een romancier
 
‘Geachte wurm’, antwoordde hij,
‘Mijn boek behelst geen lekkernij.
Het dient als voedsel voor de geest
en niet als leeftocht voor een beest.
Dus stil uw honger aub
maar met een Story of Privé.’
 
 
Hond
Wikimedia Commons
 
Een mopshond sprak te Zimmermoos
'Mijn leven was niet rimpelloos
Omdat men mij wel grappig vond
Kreeg ik wat faam als stand-up hond
Toch heb ik menig kans vergooid
En mij vandaar niet vol ontplooid'
 
 
 
Het was voor hen een grote droom:
een wereldreis, naar oost en west!
Ze zwommen door de Congostroom,
beklommen zelfs Mount Everest.
 
De tocht ging langs de Pantanal,
naar Ayers Rock en Angkor Wat,
het Vrijheidsbeeld, de Taj Mahal,
het Parthenon en meer van dat.
 
En na de Zuidpool, tot besluit,
dat magnifiek Sixtijns gewelf.
Ze kwamen thuis en pakten uit
met duizend foto's van zichzelf.
 
 
Een kapitein, gestopt met varen
Ging druiven plukken langs de Loire
Zijn zeeverleden was te merken
Maar 'TROSSEN LOS!' bleek niet te werken
 
Tros
Foto: MvP
 
 
Niemand weet, niemand weet
Wat ik gist’ren om etenstijd deed
Ik liep met een loodzwaar valies op ‘t Rokin
En daar zat een levende diskjockey in
Ik had al een hele tijd op ‘m geloerd
En gisteren heb ik hem eind’lijk ontvoerd
Het is een geheimpje, geen mens weet ervan
Vertel het niet verder als het eventjes kan
 
(Vertel het niet verder als het eventjes kan)
 
Hij zat erg te sputt’ren en riep om gena
Toen hij in mijn koffer zat gister
De mensen die het hoorden die dachten, aha
Die juffrouw die draagt een transister…
Hij is wel wat groot, ‘t is geen gangbaar model
Maar wat een fantastisch geluid
En ik liep naar huis toe, al ging het niet snel
En pakte mijn diskjockey uit
 
(Ze pakte haar diskjockey uit)
 
Wat een droom, wat een schat
Dacht ik toen ik ‘m uitgepakt had
Het was dan ook werk’lijk een gaaf exemplaar
Hij kletste en kwekte en kwetterde maar
Ik hoorde alleen niet zo goed wat ie zei
Want nu brak een plechtig moment aan voor mij
Waarnaar ik al weken, bij dag en bij nacht
Intens had gehunkerd, intens had gesmacht
 
(Wat had ze gehunkerd, wat had ze gesmacht)
 
Ik knielde devoot naast hem neer op de grond
En stak toen, met zorg en respect
Maar uiterst behendig een prop in zijn mond
O ‘t was een verblindend effect!
Ik ben erg veeleisend, het is soms te gek
Mijn smaak is exquis en verfijnd
Maar heus, een diezjee met een prop in z’n bek
Dat vind ik het bittere eind
 
(Dat vindt ze het bittere eind)
 
Niemand weet, niemand weet
Wat ik toen met mijn diskjockey deed
Ik zette ‘m neer bij de andere tien
Bij mij in de serre, oh boy wat een scene
Ik heb nu drie katten, een schildpad, een hond
En ellef diezjees met een prop in hun mond
Het is een geheimpje, u weet het alleen
Vertel het niet verder, want dat is gemeen
 
(Vertel het niet verder want dat is gemeen)
 
Vertel het niet verder want dat is gemeen
 
 
In herinnering: Guus Vleugel, 29-4-1932 - 12-8-1998
Uit: Na de seksuele revolutie, Nijgh & Van Ditmar 1999
(Uitvoering liedtekst: Jasperina de Jong)
 
tourist
openclipart.org
 
Een Yankee schoot me aan in Dinxperlo.
Hij zei dat hij toeristisch rondflaneerde
en vroeg wat ik de mensen adviseerde
die ‘beauty’ zochten in de regio.
 
Ik noemde Aalten en het Wooldse Veen,
het bos, de heidevelden en de vennen.
Dit was niet echt zijn smaak, gaf hij te kennen.
Ik vroeg hem ongeduldig: ‘Please explain.’
 
Hij bleek zoiets als levenskunstenaar,
verzot op ‘local history’ en ‘women’,
ik zag zijn ogen fonkelen en glimmen,
hij maakte een verhelderend gebaar.
 
Toen snapte ik de wens van de bezoeker:
hij zocht een authentieke Achterhooker.
 
Google
Wikimediacommons
 
Wat smeert u op uw boterham?
Het staat bij Google genoteerd.
Uw bedgedrag? Uw eerste vlam?
Het algoritme registreert.
 
U bent hun digitale olie,
hun gratis roof- en handelswaar.
Dat noemt men dus een monopolie.
Niet overtuigd? Wel, google maar.
 
 
Trumpeting Elephant
Wikimediacommons
 
ooit was ook ik een circusolifant
en speelde altviool op mijn trompet
die had ik altijd bij me zelfs in bed
al was hij soms ontstemd door pistezand
 
we traden op in heel het buitenland
daar speelde ik vaak samen met een fret
behalve hier dat mocht niet van een wet
want fretten kunnen bijten in je hand
 
dat beest bespeelde mooi de xylofoon
heel ingetogen zonder vreemd vertoon
hij kon ook Schubert zingen meer dan prachtig
 
toch werd dat juist het eind van onze band
want daarom zette men ons aan de kant
het werd de mensen muzikaal te machtig
 
 
Ingegeven door een aria van Franz Lehar
 
deodorant
Vectorportal.com
 
Ik zie dat menigeen die zweet
zichzelf slechts oppervlakkig sprayt.
Ik ben daarin gewetensvoller:
een oksel- en een zakkenroller.
 
tramAdam
Wikimediacommons
 
De banken bleken allemaal bezet.
Een meisje keek me aan met zachte ogen.
Het leek of er gewikt werd en gewogen.
Ze riep mij. Voor een hoopvol tête-à-tête?
 
Een lach verried mijn dwaze binnenpret.
Dat zulke mooie meiden mij nog mogen
en mij met steelse blikken zelfs ook pogen
te vangen in hun amoureuze net.
 
Edoch, m'n overmoed verdween spontaan
toen ik begreep waarom zij had geroepen.
Op deze leeftijd valt niet meer te snoepen:
ze bood een oude man haar zitplaats aan.
 
Bron: gedichten.nl 

Acht jaar geleden overleed dichter Daan de Ligt
 
 
Mijn vader was een ernstig mens,
op foto’s kijkt hij in de lens
met iets van schrik,
alsof de foto die men nam
hem uiterst ongelegen kwam,
dat ogenblik.
 
Op al die foto’s zie je hem
in het besef dat je zijn stem
voor altijd mist.
Wellicht gaf hij ooit brieven door
in een draadrecorder op kantoor,
maar ’t werd gewist.
 
De dingen die hij heeft gezegd,
Zijn in ’t geheugen vastgelegd,
vaak woord na woord.
Maar had hij daarbij een accent?
Gek, dat je dat vergeten bent
en nooit meer hoort.
 
 
In herinnering: Willem Wilmink 25-10-1936 - 2-8-2003
Uit: Ik snap het - uitg. Bert Bakker 1993
 
 
riool
Pixabay
 
De Seine vindt men echt fantastisch
hoewel ze sterk fecaal belast is.
Maar afstel vond men veel te drastisch
omdat er zoveel pers te gast is.
Ik denk dat niemand straks verrast is
wanneer zijn stoelgang wat onvast is
 
 
 
honorarium
Copilot
 
Ik deel u als geheimpje graag
hoeveel ik voor een rijmpje vraag:
een glimlach is een mooie prijs
omdat ik niet graag fooien eis.
Dus toon maar geen te zuur gezicht
zo niet wordt dit een duur gedicht.
 
Twee eendagsvliegen uit Cadzand
zijn neergestreken op het strand.
Terwijl de zon zakt in de zee,
verzuchten zij daar met z’n twee:
‘Ons leven duurde niet erg lang
en dit wordt onze ondergang.’
 
eendagsvliegen
Copilot
 
Twee hondjes waren ooit in Deelen
Onnoemlijk vrolijk aan het spelen
Je kon vertederd zien aldaar
Hoe dol ze waren op elkaar
Dat werd ze echter wel fataal
Hondsdolheid is een nare kwaal
 
Twee Hondjes
Copilot
 
Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan
Beslissen of je wederom geschikt bent voor die baan
Is toch een hele opgave, begin er maar eens aan
Maar op je eenentachtigste die idioot verslaan
Is makkelijk gezegd misschien, maar makkelijk gedaan?
Je deed het in het landsbelang, als goed Amerikaan
Maar dacht je echt die populist ook dit keer te weerstaan?
Je leek je te verliezen in een golf van grootheidswaan
Gelukkig zie je in, als een verstandig veteraan:
Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan

 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Kenner

Mexico
WikiMediaCommons
 
De duivel zelf heeft Mexico verzonnen
Het is een land waar niemand echt wil zijn
Want in het oerwoud, vol verpeste bronnen
Regeren monsters uit het kwaad gewonnen
Verbleekte botten sieren de woestijn
 
Het volk slempt bier, mescal, tequila, wijn
De leiders zijn corrupt en hun pionnen
Zijn macho’s met pistool en karabijn
Het plebs kent geen respect voor mijn en dijn
En werkt voor nietsontziende drugsbaronnen
 
Dit zegt mijn buurvrouw, haar vriendin d'r man
Kent iemand met een neef uit Yucatan