*Geniet*, genaaid, of duurzaam ingebonden
Of velletjes A-vier zonder structuur

Het mag mij ook per e-mail toegezonden
Ik vind het goed, het hoeft voor mij niet duur
Ik maak geen onderscheid op dat gebied

Ik doel hier op genoeglijke lectuur
Het heet ‘light verse’, iets leukers ken ik niet
Ik heb dat op een mooie site gevonden;
‘het vrijevers’ , waar ik erg van *geniet*

En lees hier de regels van deze versvorm.
Mijn lijf is koortsig, mijn gedachten malen
Een stem befluistert mij met vals advies
Een breuk verlamt acuut mijn linkerlies
Ik strompel verder, wil het einde halen

De jongens wenken me vanaf de tap
En proosten spottend op mijn weddenschap
 
De start begint niet slecht, ik ben wat stijf
Maar ik verzwik een enkel niet veel later
Bij aankomst drink ik veel te veel koud water
De racekak spuit nog uren uit mijn lijf 

De jongens troosten mij, vol leedvermaak
En steken met mijn grootspraak flink de draak
Er komt een dag dat ik verdwijn
Naar ’s hemels paradijzen
Dat zal niet op een vrijdag zijn
Dan mag ik niet vrij reizen
Intro

Mijn spot klonk aan de tapkast onverholen
‘Vierdaagse lopen, jongens, stelt niks voor’
Riep ik, ‘verstand op nul en loop maar door
Op weg naar suffe roem en gladiolen!’


Ik moest het met de weddenschap bekopen
Dat ik de voettocht dit jaar uit zou lopen

Dag 1

 

Het weer is tropisch laf, het asfalt smelt
Eczeem en schimmels teisteren mijn voeten
Ik zal om mijn prestige verder moeten
Terwijl mijn plastic rugzak schroeit en knelt 

De jongens staan al bij de finish klaar
En roepen fijntjes: ‘Nog drie dagen maar!’
Toen Simon, nadat hij was overleden,
Raar hinkend voor Gods rechterstoel verscheen
Zei hij: “Ik mis helaas mijn rechterbeen,
Maar anders was ik voor U opgetreden.” 

Toen sprak de Heer: “U kunt meteen beginnen:
Dat been is goddank al een tijdje binnen!”


Een paar weken voordat Simon Vinkenoog overleed is zijn rechteronderbeen afgezet. Daarover schreef Driek van Wissen voor Het vrije vers het gedicht Hij ziet er geen been in. Driek van Wissen en Simon Vinkenoog waren beiden ooit Dichter des Vaderlands.
Je kwam met Edith en met Moeder Gras
Met Simon Vinkenoog verdween de rust
Het vuurwerk wanneer jij begon te praten

De atmosfeer werd dik van levenslust
Je strooide energie met je citaten
Het leek met jou erbij of alles kon 

Het was alsof er duizend dichters zaten
Met vrij advies voor wie pas net begon
Wanneer jij bij Festina lente was 

Jouw goede raad hielp velen naar de top
Ik stak en steek nog steeds veel van je op

Zaterdag heengegaan:
Brabbelaar Vinkenoog
Schreef volgens Komrij
Slechts één goed gedicht

 

‘O-derivaat’ luidt de
Tovenarijtitel
En de lectuur
Heeft mij geenszins verlicht

Ik ga vanavond maar een rookkring blazen
En mijn jeneverglas blijft ook niet droog
Ik hef het in de blauwe walm omhoog
En zal daarna eens stevig door gaan dazen
Als eerbetoon aan Simon Vinkenoog 

Als dichter niet een van die houten klazen
Vol zelfbeklag en mooie spanningsboog
Ik snapte wel geen bal van zijn betoog
Maar liet me altijd blij door hem verbazen
En rook een joint op Simon Vinkenoog 

Maar weinigen die ooit zijn werk herlazen
Het ging meer om de mens, de demagoog
Die met verruimde geest zijn verzen spoog
En woedend over liefde stond te razen
Vaarwel, vaarwel, o Simon Vinkenoog!

De blinde, hersenloze New-Agedwazen
Verloren hun partij-ideoloog
Maar zaterdag verschijnt een regenboog
Als regenwolken worden weggeblazen
Als eerbetoon aan Simon Vinkenoog 

Dan schuiven ze hem zachtjes in de oven
-Hoe tragisch is het sterven van een kind-
Daar wordt een flink pak hasjiesj bijgeschoven
Wij blijven achter, blowing in the wind

Zijn rechteronderbeen is afgezaagd,
Maar Vinkenoog blijft vrolijk gehumeurd
Alsof er hoegenaamd niets is gebeurd.
Vandaar dat ik mijzelf heb afgevraagd:

Hoever kan Simon worden ingekort
Voordat hij daarvan merkbaar anders wordt?


Ondanks het feit dat zijn rechteronderbeen is afgezet
blijft Simon Vinkenoog onverbeterlijk optimistisch

Hoewel we het normaal helemaal niet hebben op 'vrije dichters', maken we voor Simon Vinkenoog graag een uitzondering. Zoals je ongetwijfeld weet, is zijn rechterbeen onlangs geamputeerd. Op het hoofdkantoor lezen we dagelijks het laatste nieuws op zijn site. Het is voor zwaarmoedige light-versedichters bijzonder vreemd om te zien hoe ongeloofelijk positief hij met de amputatie omgaat. 

Vanochtend haalden we op het hoofdkantoor met een flinke zak Skunk en een mooie blok rode Libanon herinneringen aan Vinkenoog op. Zo herrinnerde een van onze redacteuren zich zijn gulheid toen er iets voor het goede doel georganiseerd werd. Een ander vertelde glimlachend dat hij door Vinkenoog ooit bij een wedstrijd de grootste dichter van de avond was genoemd. De overige redactieleden knikten instemmend, ook zij hadden dit weleens meegemaakt. 'En toen bij die Red de Paddo demonstratie, toen ging hij ook helemaal los,' juicht een aspirant-redactielid opgewonden. En wat te denken van die ene keer, toen... Inderdaad, het bleef nog lang een ongeloofelijk mooie dag.  

 



 

In de kopgroep reed hij virtueel
door de voorsprong in het geel.
Maar toen het gat daarna werd dichtgereden
behoorde snel zijn droom tot het verleden.

 

Fourth of July, how sweet it sounds,
As every year it rolls around.
It brings active joy to boy and man,
This glorious day throughout our land.

We hail this day with joy and pride,
And speak of our forefathers who died;
Who fought for liberty in days of yore,
And drove the British from our shore.

We, as descendants of that race,
Should not now our land disgrace.
Arise, freeman, arise once more,
Be earnest as in the days of yore.

Je weet het vast nog wel, een tijdje terug organiseerden we de veertiendaagse ollekebollekeweek, naar aanleiding van de ollekebollekewedstrijd die boekhandel Ongerijmd organiseerde, naar aanleiding van de verschijning van het boek Zeslettergrepigheid, het boek dat Cees van der Pluijm samenstelde uit de ollekebollekes van Drs. P.
Nu zijn onze collega's van De gevulde pastinaak (Uw levendige internetplek voor scherpzinnige en technisch hoogstaande light-verse poëzie, geschreven door auteurs met hilarische namen.) ook met een ollekebollekeweek begonnen. Laten we er het beste maar van hopen. Dat er in elk geval geen vijflettergrepige woorden met de klemtoon op de tweede lettergreep in regel zes staan... 

Je kokkerd was te lang, te bol van ronding
Een grof gezwel en bron van diep verdriet
Dat jij voor vrachten geld halveren liet
Toch was het resultaat van die verwonding
Het neusje van de zalm bij lange niet

Je had een kleur zo glanzend als grafiet
Juist dat maakte je huid voor jou een onding
Maar je besluit vraagt verdere doorgronding:
Waarom koos jij een blanker koloriet
En niet de black is beautiful-verkonding?

Van megaster werd jij tot bange kneus
In jouw bizarre zoektocht naar geluk
Beet jij je tanden op het leven stuk
En dus maakt Hein jou nu een lange neus

Hij was niet wat je noemt theaterdier
Maar voelde snel dat daar veel geld in zat
De wereld, zag hij, zit vol idioten

Toen hij dus Elvis in de gaten had
Wist hij die jongen vlug omhoog te stoten
Maar niet uit eerbied voor zijn fraai gezang

En om dit moederskindje te promoten
Zat hij voortdurend op de eerste rang
Zo maakte hij zichzelf ook officier

Als kolonel bleek hij een slim strateeg:
Hij blies hem op en zoog hem daarbij leeg

(uit: De Canon van Nederland, uitgeverij Liverse)

Honderd jaar geleden werd in Breda Andries van Kuyk geboren, die later onder de naam 'Colonel Parker' manager werd van Elvis Aron Presley. Omdat hij illegaal in de VS was en dus geen papieren kon tonen, mocht Elvis nooit op buitenlandse toernee. Dankzij het door zijn ontdekker opgestelde wurgcontract stroomde het merendeel van Elvis' verdiensten in de zakken van de 'Colonel' die op hoge leeftijd en tevreden overleed. In Breda is ter herdenking van zijn geboortedag gisteren een tegel aangebracht in zijn geboortehuis. Met zo'n oplichter is het niet verwonderlijk dat zelfs de herdenkingstegel niet deugt: zijn geboortehuis is al lang afgebroken.

De poëzie van peuken op een bord
Van korsten brood, verschimmeld in een hoek
Van stapels oud papier, haast ingestort
Dat is wat ik in dit gedicht niet zoek

Het beeld van noodweer, kletterend maar kort
Van een nog uren klamme spijkerbroek
Van schoenen waar het nooit meer droog in wordt
Dat is wat ik niet schilder op mijn doek

Maar lammetjes, geboren in april
Een rode roos zojuist in volle bloei
De blauwe lucht, een spelend kind, een lied

Dat is toch ook weer de bedoeling niet
U ziet: ik raak behoorlijk in de knoei
Nu ik wel dicht, maar niet veel zeggen wil
Zijn muze
Heet Suze

Nur Naseweisheit ist es, Freuds Gedanken
Quacksalberei!
Es ist ein Jammer für die Geisteskranken
Quacksalberei!
Das er doch einen Lehrstuhl kriegt!
Die Therapie die wirkt ja nicht
Man muß mit so 'nem Typ wohl zanken
Quacksalberei!

Man sieht es ja an dem Gesicht:
Quacksalberei!

Ich kann mir manche Beute hier gewinnen
Im Schwarzen Wald
Ich spüre einen starken Drang von innen
Im Schwarzen Wald
Der Pilger und sein Pilgerstab
Der Kaufmann der sich übergab:
Man hört das Opferblut nicht rinnen
Im Schwarzen Wald

Es ist ein Riesenmassagrab
Der Schwarzen Wald

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Hemelbed

Joost kreeg een gloednieuw huis met mooie snufjes,
die hij aan heel zijn vriendenkring liet zien.
Er was een ruime bank met plaats voor tien.
De wijn was goed; men werd al gauw wat dufjes.

"Welaan," sprak Joost, "ik ga maar eens naar bed"
en toen heeft hij zijn vriendenkring geplet