Het land doorweekt, de luchten grijs
en menig mens terneergeslagen.
Seizoen van storm en zilte vlagen
van brakke dijken, meeuwgekrijs.
De holle zee, verstoven duinen.
Berooide grond aan lager wal
waar bomen kreunen in verval,
met koude basten, kale kruinen.
Toch hoor je naast de straffe wind
nog vrij van droeve najaarsblues
de klare lach van ‘t blije kind.
En op de beemd -in winterslaap-
verheft zich tussen herfstgebroes
het boud geblaat, van ’t Tessels schaap.
Koude basten
- Gegevens
- Geschreven door Hanny van Alphen
Uit het archief
Op de dubbeldieren
Wikimediacommons
In juni kwamen in Ter Aar
de dubbeldieren bij elkaar:
de tijgermug, de zalmforel,
een schattig zebravinkenstel.
Niet welkom op dit feestje was
de arrogante vlinderdas.