Haar lenig lijf, haar lange sterke benen
Waarmee zij elke wedstrijd harder rent
Haar schijnbaar ongebreidelde talent
En drang om dag na dag weer hard te trainen
Als ik haar navel zie moet ik haast wenen
Omdat de aanblik daarvan nimmer went
En door de lach die Dafne naar mij zendt
Denk ik dat Venus in haar is verschenen
Ze is, dat moet wel, door een god gezonden
Want o, wat is haar lichaam fraai gebouwd
Alsof het voor de sprint is uitgevonden
Ze is slechts tweeëntwintig jaren oud
Maar rent reeds sneller dan in elf seconden
In Rio wint ze straks Olympisch goud
Ode aan Dafne
- Gegevens
- Geschreven door Hans Manders
Uit het archief
Serenade
De serenade - Judith Leyster, 1629
Zegt u nou zelf, U heeft verstand van zaken,
lijk ik hier niet behoorlijk artistiek?
De oogopslag, de houding, de mimiek,
de fraai van onderaf belichte kaken
Toch logisch dat ik mijn portret liet maken?
Alleen al het idee maakte me ziek
dat iemand die gewend is aan publiek
voorgoed in de vergetelheid kan raken
Helaas kon ik de vrouw niet imponeren
schuin tegenover mij op haar balkon
aan wie de serenade was gericht
Het kwam niet tot een wederzijds begeren,
zodra ik met het eerste lied begon
verbleekte ze en sloeg de deuren dicht