Haar lenig lijf, haar lange sterke benen
Waarmee zij elke wedstrijd harder rent
Haar schijnbaar ongebreidelde talent
En drang om dag na dag weer hard te trainen
Als ik haar navel zie moet ik haast wenen
Omdat de aanblik daarvan nimmer went
En door de lach die Dafne naar mij zendt
Denk ik dat Venus in haar is verschenen
Ze is, dat moet wel, door een god gezonden
Want o, wat is haar lichaam fraai gebouwd
Alsof het voor de sprint is uitgevonden
Ze is slechts tweeëntwintig jaren oud
Maar rent reeds sneller dan in elf seconden
In Rio wint ze straks Olympisch goud
Ode aan Dafne
- Gegevens
- Geschreven door Hans Manders
Uit het archief
Nieuwe aandoening
Freuds bank (WikimediaCommons)
Om muizen en spinnen maak ik me niet druk,
geen hoogte of engte brengt mij van mijn stuk.
Ik loop onder ladders, vind 13 perfect,
helaas heb ik nu toch een zwakte ontdekt.
Opeens ben ik rijp voor de psychiatrie:
ik heb potverdorie een mondkapfobie.