Haar lenig lijf, haar lange sterke benen
Waarmee zij elke wedstrijd harder rent
Haar schijnbaar ongebreidelde talent
En drang om dag na dag weer hard te trainen
Als ik haar navel zie moet ik haast wenen
Omdat de aanblik daarvan nimmer went
En door de lach die Dafne naar mij zendt
Denk ik dat Venus in haar is verschenen
Ze is, dat moet wel, door een god gezonden
Want o, wat is haar lichaam fraai gebouwd
Alsof het voor de sprint is uitgevonden
Ze is slechts tweeëntwintig jaren oud
Maar rent reeds sneller dan in elf seconden
In Rio wint ze straks Olympisch goud
Ode aan Dafne
- Gegevens
- Geschreven door Hans Manders
Uit het archief
Gepest?
gepest op school? een enkel keertje maar
het heeft geen diepe sporen nagelaten
en zeker toen ik goed heb kunnen praten
in vijf jaar therapie, toen was het klaar
dat pesten bleef beperkt: wat schelden, smalen
en praatjes, daar had ik een hekel aan
het kwam toch nooit tot schoppen, niet tot slaan
maar goed, ik heb wel dagen lopen balen
opeens was al dat pesten over: bam
de dag dat iemand mij een knal wou geven
toen kwam ik los en gaf een flinke ram
de stoere bink lag weken buiten westen
aleer hij stierf, hoe moet je daarmee leven
een hele troost: het was gebeurd met pesten