Dichten is een ritmisch braken,
is een taalverkavelend slaken
van een ultrasone kreet,
ultravisionaire lichten
op verholen bronnen richten
van een reeds verstommend leed
dat zichzelf niet meer kan schrijven,
lijf-aan-lijf gevechten drijven
met het beest der taalstagnering,
der nooit uitgerotte zwering
aan het afgeknotte woord,
dichten is jezelf verlichten,
is jezelf een beentje lichten
is expressie, enzovoort
Uit de nalatenschap van Herman J. Claeys: Dichten
- Gegevens
- Geschreven door Herman J. Claeys
Uit het archief
Raadsels
Pixabay
Waar koop je nog ‘n fluitje van ‘n cent
En waar kun je een ommetje gaan halen
En dat dan met een grijpstuiver betalen
Waar ben je als je in je nopjes bent
Hoe vind je een verloren kluts terug
En waar zitten je lurven en je kladden
Weet u nog wie een knollentuintje hadden
En gingen zij ook op de bietenbrug
Hoe ga je naar de knoppen of z’n grootje
De taal neemt ons voortdurend in het ootje