Als alle mensen eensklaps bloemen waren
Dan vormden wij een grandioos boeket
En hoefden niet van alles te vergaren
We toonden samen slechts een rijk palet
En hoefden niet van alles te vergaren
De reuzenbos gaf elke bloem cachet
Dus vlogen wij elkaar niet in de haren
We stonden als gelijken ingebed
Dus vlogen wij elkaar niet in de haren
We waren hier toevallig neergezet
En hoefden niet van alles te vergaren
We toonden samen slechts een rijk palet
Maar bloemen, nee dat zo kun je ons niet noemen
Tenzij we dat uit alle macht verbloemen
Eerste regel van Leo Vroman
Als alle mensen (Utrechts sonnet 15)
- Gegevens
- Geschreven door Inge Boulonois
Uit het archief
Band
Wanneer ik haar te snel naar huis toe breng
Dicteert ze uit haar invalidenwagen
Dat ik me wat beschaafder moet gedragen
En trekt ze even aan de navelstreng
Een moeder en een oud geworden kind
Het is niet wat ons scheidt maar wat ons bindt