Kruisje
Flickr.com
 
Elk mens heeft zo zijn eigen kruis te dragen
De een komt er wat makkelijk vanaf
En heeft alleen wat ongerief bij vlagen
De ander krijgt, zo lijkt het, altijd straf
 
Zo hinkepoot de ene door het leven
De tweede is bedekt met puist en bult
Hun ziektes zijn hen op het lijf geschreven
De klacht is niet in nevelen gehuld
 
Ook zijn er kwalen die onzichtbaar lijken
Dat leidt al snel tot een vertekend beeld
De mensen zitten dan wat vreemd te kijken
Als ik weer eens uiteenzet wat me scheelt
 
Dat eeuwige verklaren ben ik zat
Mijn eigen uitlegkruisje noem ik dat
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Nog een nieuwe bundel

Er komen maar allemaal nieuwe dichtbundels uit, dus ik ben ook maar aan de slag gegaan en binnenkort verschijnt 't Is toch niet waar! een bundel over bedrog.
Hier een voorproefje uit het hoofdstuk over literair bedrog:




Image
 
Thy wit is quick and capable thy rhyme
Conversant with my heart art thou and sly
Thou giveth words where I have never spoken
  
I swear against the truth so foul a lie
For pride and reputation hath thou token
My beauty's pattern idly sold to men
 
My Spirit, qui'tly dreaming, now awoken
Cries: “Draw no lines there with thy antique pen
Sir, I forbid thee this most heinous crime!
 
Though people see thee fair and thought thee bright
Thy art is black as hell, as dark as night!”
 
                                       William Shakespeare

De 18-jarige William-Henry Ireland vervalste in 1794 een aantal Shakespeare-parafernalia om zijn vader, een fanatiek bewonderaar, voor de gek te houden.
Toen ook kenners erin bleken te trappen was er geen houden meer aan: een onafzienbare stroom notariële akten, theaterrecettes, brieven tussen koningin Elizabeth en de schrijver, liefdesbrieven (met haarlok), sonnetten en het manuscript van King Lear overspoelde Engeland.
Toen hij ook nog op de proppen kwam met een onbekend (geheel door hemzelf geschreven) toneelstuk, Vortigern and Rowena, stortten argwanende geleerden zich op hem en Shakespearekenner Edward Malone kwam met een 424 pagina's tellend boek (met 200 voetnoten) Onderzoek naar de authenticiteit van bepaalde gemengde brieven en notariële akten, waarin hij geen spaan heel liet van Williams noeste arbeid.
Hoewel diep gevallen, werd hij hierdoor toch beroemd en velen wilden graag in het bezit komen van zo'n befaamde vervalsing. Hierop begon hij een nieuwe carrière met het vervalsen van zijn vervalsingen en kwamen vele identieke, originele, valse Shakespearedocumenten in omloop