Kruisje
Flickr.com
 
Elk mens heeft zo zijn eigen kruis te dragen
De een komt er wat makkelijk vanaf
En heeft alleen wat ongerief bij vlagen
De ander krijgt, zo lijkt het, altijd straf
 
Zo hinkepoot de ene door het leven
De tweede is bedekt met puist en bult
Hun ziektes zijn hen op het lijf geschreven
De klacht is niet in nevelen gehuld
 
Ook zijn er kwalen die onzichtbaar lijken
Dat leidt al snel tot een vertekend beeld
De mensen zitten dan wat vreemd te kijken
Als ik weer eens uiteenzet wat me scheelt
 
Dat eeuwige verklaren ben ik zat
Mijn eigen uitlegkruisje noem ik dat
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Aan de Vecht






Aan de Vecht, onder een boom
droomt een dichteres haar droom
Ieder die daar langs komt varen
ziet die dichteres daar staren

Ieder die daar langs komt fietsen
ziet die dichteres daar nietsen
Ieder die daar langs komt kuieren
ziet die dichteres daar luieren

Menigeen denkt bij zijn eigen:
‘Zou haar jurk geen vlekken krijgen?
Zonde van haar goeie goed!’
Ach, geen recreant vermoedt

dat een dichteressenziel
die zich ophoudt onder beuken
vrij van zorg is om textiel
dat licht vlekken kan of kreuken

dat een dichteressenhart
dat zich neervlijt aan rivieren
roekeloos het noodlot tart
dat haar kleding kan verstieren

dat een dichteressengeest
die passanten wil behagen
wel zo snugger is geweest
niet haar nieuwste jurk te dragen

dat een dichteres in ’t wit
rekent op haar wasmachine
als zij aan het water zit
tussen riet en balsemienen

dat men vlekken ook kan bleken
of in Biotex kan weken...
Zo droomt, rond een uur of zes
aan de Vecht een dichteres