zelfwezen3
Pixabay
 
Ik had achteraf bij mijzelf moeten blijven.
Nee, had ik maar liever geen meesters beluisterd
die luchtig en losjes hun coachhandel drijven
 
en ook niet met paarden of bomen gefluisterd
met life coach, of trainer of swami of psych,
of mij met mijn ziel aan een goeroe gekluisterd.
 
Een Hazes, Harari, wel geinig an sich,
Camus, Marx, Voltaire, of Famke Louise,
De Wachter, een Scherder: geklets of gelieg.
 
Maar al dat gezwam van zo'n eminence grise
of influence-puber-gelijkhebberij
is niet relevant voor mijn shitanalayse.
 
Dus beter had ik toch eens oren voor mij;
omdat ik dat naliet, liep ik mij voorbij.
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Passiekitsch



In deze dagen van de passietijd
klinkt veel muziek – en niet alleen in kerken.
Waarschijnlijk helpt het mensen met verwerken
van het verhaal van lijden en van spijt.

Is Bach de muzikale zwaargewicht
met ingetogen koren en akkoorden,
de nieuwste Passion, die wij gister hoorden,
is kassakoning van het neonlicht.


(Gisteravond, tijdens de slotakkoorden van The Passion in Enschede, spreidde Jezus, gehuld in engelengewaad en verlicht door schijnwerpers, vanaf een hoger liggend punt zijn handen zegenend uit over het toegestroomde publiek, terwijl de acteurs op het podium armenzwaaiend op de maat van de muziek de stemming erin probeerden te houden… hoe kitsch wil je het hebben?)