[youtube]yjifpkZTeG4[/youtube]
Gisteren beloofden we een cadeautje om de Poe-week af te sluiten en dat cadeautje bestaat uit een uniek gratis e-book met parodieën op ‘The Raven’ vanaf vlak na de eerste publicatie tot nu.
Zelfs in de Verenigde Staten bestaat een dergelijk staaltje zinloze verzamelwoede niet, dus verlekker je maar en neem er een voorbeeld aan; laat je aansteken en schrijf die vellen vol.
Hier een voorzetje (maar niet zo lang, want er zijn grenzen aan mijn werklust):
De Kwal
(Met dank aan Edgar Allan Poe)
Op een luie zomeravond, mij aan Roeshoofd hemelt lavend
(Dat rijmt ook niet zo hoogdravend) zat ik loom, relaxed, terneer.
Toen klonk plots een driftig kloppen, dat in plaats van snel te stoppen
Dóórging en mijn hart deed kloppen. Wie ging daar zo wild tekeer?
Welke gek ging daar zo kloppend als een idioot tekeer?
Deed mijn bel het soms niet meer?
Kwaad wierp ik de voordeur open, brullend: “Is het afgelopen?!
Stilte! Is dat goed gesnopen? Anders pak ik mijn geweer!”
Een Getuige van Jehovah, met de smile van Casanova
Stapte binnen: ‘Straks komt Nova met goed nieuws: Brengt God de eer!
Straks brengt Nova voor ons allen dit bericht: Brengt God de eer,
Want de Heer keert spoedig weer!”‘
Pak u weg!” riep ik verbijsterd, maar hij zat als vastgepleisterd
In mijn leunstoel en geteisterd gaf ik hem toen sneer op sneer:“
Zuip je liever in de lorem, want jouw soort bestaat uit schorem
In seculae saeculorum wacht jou dan vast pek en teer;
Brandend pek en brandend zwavel en vast ook nog brandend teer!”
Maar hij riep slechts: “Prijs de Heer!”
"Laat de Heer hier nou maar buiten en trek schielijk aan je kuiten!
Moet ik mij soms lomp gaan uiten? Jouw sinds lang vergane leer
Laakbaar liefdeloos en lodig, is al eeuwen overbodig,
Niemand heeft jouw Boodschap nodig; weg nu, of ik doe je zeer!
Echt, ik heb geen boodschap aan je; je kunt gaan, het spijt me zeer”
Maar hij riep slechts: “Prijs de Heer!”
Met dat slag valt niet te strijden en tot aan het Eind der Tijden
Zijn zij nergens te vermijden in ‘t maatschappelijk verkeer.
Dat zij grondig, zwaar verpesten, met hun bijgeloofsattesten
Zodat mij niets anders restte – afgezien van pijl of speer -
Dan er als een pijl vandoor gaan of vandoor gaan als een speer--
Achter mij klonk: “Prijs de Heer!”
Liever dan dat te verduren draai ik nu maar overuren
En mijn chef, de heer Van Vuren, prijst de arbeidsatmosfeer
Zodat ik nu vulsels vullend (en er af en toe van smullend)
Met paars pakpapier omhullend, chocolade produceer
En plak prijsjes op de plakken die ik vlijtig produceer;
Ja, ik prijs met vlijt De Heer*
*sinds 1896
