Foto René Wouters
Zojuist bereikt ons het ontstellende bericht dat Cees van der Pluijm is overleden, mentor en promotor van het light verse in Nederland.
Zijn verdiensten op dit terrein zijn nauwelijks in woorden te vatten.
Sinds zijn studententijd, toen hij bevriend raakte met Drs. P, is hij een onvermoeide pleitbezorger geweest voor het vormvaste, al dan niet lichte gedicht, zonder zijn ogen te sluiten voor andere vormen van poëzie.
In woord en geschrift de drijvende kracht achter vele zaken (Versvormen van Drs. P, schrijver van een Teleac-cursus verhalen en gedichten schrijven, samensteller van bloemlezingen en schrijver van een klein, maar krachtig poëtisch oeuvre) zal deze erudiete en eloquente duizendpoot, zanger, gastheer, leraar en voorvechter van homorechten zeer gemist worden door de zeer, zeer velen die zich in de warmte van zijn vriendschap koesterden.
Zijn afscheid van dit leven mag apotheotisch genoemd worden: de laatste twee jaren van zijn leven besteedde hij aan het schrijven van een boek over zijn geliefde geboorteplaats Radio Kootwijk, dat met overdonderend succes gepresenteerd werd.
Dat deze presentatie tevens zijn afscheidsfeest was, mag als een wel bijzonder wrange gril van het Lot beschouwd worden, maar gaf velen tevens de gelegenheid hem nog een laatste keer te zien in zonnige omstandigheden.
Zelfs bij zijn eigen dood wist hij het beste te omschrijven wat nu in ons omgaat aan verwarde gevoelens en pogingen troost te vinden. De dag voor hij onverwacht met spoed in het ziekenhuis werd opgenomen was dit zijn laatste bericht op Facebook:
Cees van der Pluijm:
"beleefde een van de bizarste weekends in zijn leven. 7000 mensen bezochten Gebouw A in Radio Kootwijk. De toegangswegen werden door de politie afgezet bij Assel en Hoog Buurlo. Mensen werden de snelweg opgestuurd naar de afslag Kootwijk, waardoor er een file op de A1 ontstond. Velen eindigden ergens in het zand en moesten 5 tot 7 kilometer lopen om Gebouw A te bereiken. Ik heb bijna 1000 handtekeningen mogen plaatsen in evenzovele boeken. Bezoekers kwamen uit de verste uithoeken van het land naar Radio Kootwijk, vaak gemotiveerd door een van de radio-interviews die ik mocht geven (vooral Radio 1 op donderdag jl. raakte een gevoelige snaar). Ik zag oud-dorpsgenoten terug van veertig jaar geleden. Familieleden verrasten me met hun onverwachte en ontroerende aanwezigheid, buren kwamen een kijkje nemen en tal van Radio Kootwijkers droegen bij aan de bijzondere sfeer en het succes. Het was overweldigend. Mijn begrafenis had niet succesvoller kunnen zijn en als klap op de vuurpijl: ik leef nog!"
En dat zal hij nog lange tijd blijven doen in veler harten en gedachten.
