op klanken uit een dwarsfluit danst de tijd
de kijker wordt van alle zorg bevrijd
al klinkt een toontje soms een tikje vals
hij gaat van menuet naar Weense wals

zijn voeten werpen stof op van de straat
het stuift en wervelt rond in driekwartsmaat
geen man of vrouw die weerstand bieden kan
en zelfs een mankend kind raakt in zijn ban

ze sluiten aan, vergeten waar ze zijn
maar als de schemer in de straten komt
ontbloot het duister hun geheime pijn

die nacht zijn straat en wijk verlaten, dood
de klanken van de dwarsfluit zijn verstomd
de gevels kaatsen slechts de laatste noot

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Koffers

vertrek
FlickCommons
 
Wel zestienduizend stuks om in te graven
‘Die Samsonite van u was donkerblauw?
Is dit soms de rollator van uw vrouw?
Er valt qua logistiek nog wat te schaven’
 
Zo'n Benschop die er niets van blijkt te bakken
Moet allereerst zijn koffers maar eens pakken