je bent weer kind en telt de golven in een mui
de vlokken sneeuw die vallen in je achtertuin
en vogels, opgejaagd door wind en regenbui
je telt de hele stenen in een stapel puin

en later tel je weer de klappen die je kreeg
zovele misverstanden door een woordje fout
en al die keren dat je onbeholpen zweeg
terwijl je zeker wist, juist nu is spreken goud

je telt de dreunen die je zelf hebt uitgedeeld
partijtjes ook die jij niet eerlijk hebt gespeeld
dan voel je spijt die is gemengd met vals plezier

maar liever niet vermorste uren in de kroeg
en wie je hebt vertrapt die enkel aandacht vroeg
je bent dan op jezelf opeens niet meer zo fier

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Rondel (Acrostichon)

Laat ik proberen ook zoiets te maken
Een heus rondel maar naamdicht evenzeer
(Dit laatste leest u op in plaats van neer)
Niet om de kunst, ik zou ter plekke staken
 
Of om ermee tot aanzien te geraken
Respect voor fraaie vormen is ’t veeleer,
Laat ik proberen ook zoiets te maken
Een heus rondel maar naamdicht evenzeer
 
Dat ik hiervoor tot ‘s  morgens vroeg moest waken
Net nu ik juist de nachtrust zo begeer
Ontdekte ik te laat, een harde leer
Rest mij de kreet die ‘k nimmermeer zal slaken:
Laat ik proberen ook zoiets te maken
 
 
Drs. P schreef ooit een rondel dat tegelijkertijd een acrostichon was. Zo’n werkje van de meester roept haast om een reactie. Dit rondel is ook een acrostichon, je leest het echter op en niet neer.