
Wikimedia Commons
Een mopshond sprak te Zimmermoos
'Mijn leven was niet rimpelloos
Omdat men mij wel grappig vond
Kreeg ik wat faam als stand-up hond
Toch heb ik menig kans vergooid
En mij vandaar niet vol ontplooid'
Ooit leefden we met vele op een kluit
We werden toen het hele jaar verwend
Met klaver, wortel, witlof, koolblad, spruit
Tiengranenbrood en verse stukjes fruit
Al had het leven toen geen happy end
Ik heb mijn ren al tien keer rondgerend
Met dikke tranen op mijn witte snuit
Omdat ik nooit die weelde heb gekend
Ik word niet vetgemest, maar ingeënt
En vaak moet ik er van mijn baasje uit
Nee, vroeger was er altijd iets te schrokken
Maar vet konijn is nu niet meer de trend
Mijn baasje gaat op eerste kerstdag wokken
En ik krijg vast weer van die droge brokken