amsterdam
Wikimedia Commons
 
Aanschouw het werelderfgoed in zijn pracht
De pijlers van de panden staan te beven
De bruggen gaan het binnenkort begeven
De kademuren scheuren aan de gracht
 
De hoofdstad vaak als mooie vrouw omschreven
ligt nu gebogen onder zware vracht
Men hoort geheid gedaver in de nacht
De stilte en de rust zijn er verdreven
 
We weten hoe dat met projecten gaat
Een kenmerk is het veel te lange dralen
En doe je niets dan ben je echt te laat
 
O, Amsterdam, verzakt op rotte palen
Half ingestort, met gaten in de straat
Zal jij je eigen eeuwfeest nog wel halen?

 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Ik zie de wilde vogels huiswaarts keren



Ik zie de wilde vogels huiswaarts keren,
verlangend naar het einde van hun vlucht.
Hun V trekt fier door frisse najaarslucht,
het zachte avondrood op witte veren.

De aardse strijd kan hen niet langer deren;
ze reizen, onverstoorbaar, onbeducht,
hoog boven ieder dorpje, elk gehucht,
om in hun verre haven aan te meren.

En onverwacht ben ik niet langer bang
want ik ontwaar een onmiskenbaar spoor;
het voert voorbij de dood en wenkt al lang.
Het fluistert, zachtjes troostend, in mijn oor:
“Wees niet verdrietig om de laatste gang,
de reis gaat immers na het heengaan door!”

(In september 2014 geschreven onder pseudoniem Hanneke van Almelo)