De hoogbejaarde dame Jeann Calmént
Geen erfgenamen, achterin de tachtig
Was in een mooi appartement woonachtig
Versleet haar laatste dagen zeer content
André Raffrey (notaris), sluwe vent
Bekeek de situatie eens aandachtig
Een overeenkomst sloten ze eendrachtig:
'Ik doe, zolang als u in leven bent
Per maand een aanbetaling (rentevrij)
Zodra u sterft is dan het huis van mij'
'Dat duurt niet lang', dacht hij, 'die is zo dood'
André had voor een jaar of tien begroot
Helaas, hij stierf en werd nooit eigenaar
Want Jeann Calmént werd honderdtwintig jaar
* In 1965 sloot Calment een lijfrentecontract met de notaris André-François Raffray. Hij zou na Calménts dood haar appartement in een flat krijgen. In ruil hiervoor zou hij Calment tot haar overlijden een maandelijkse toelage van 2500 frank betalen. Wat op het eerste gezicht een lucratieve belegging was – Raffray was 48 jaar en Calmént 90 –, kostte uiteindelijk een klein fortuin, omdat zij onverwacht lang in leven bleef. Raffray stierf zelfs nog vóór haar (in 1995), zodat zijn weduwe de betalingen moest voortzetten tot aan Calménts dood. In totaal werd tweemaal de marktwaarde voor het appartement betaald voordat Raffrays vrouw het erfde. (bron, Wikipedia)
