De ruitenwissers zwaaien heen en weer
En vegen vlokken tot een kleffe vacht
Het dashboard gloeit een knusse atmosfeer
De stralers keilen kegels in de nacht
Dan staat hij in de troonzaal voor de Heer
’t Was gladder op de weg dan dat hij dacht
Uit het archief
Schrik
Foto: Creative Commons
Ik slenter nietsvermoedend langs een flat,
een avondloopje, zonder iets te moeten,
valt plofklaps daar een kerel voor mijn voeten.
Het scheelde weinig of ik was geplet.
Gesprongen dus, vanaf etage elf.
Zo’n vent denkt ook alleen maar aan zichzelf.