Wanneer ik zo terloops de kat bekijk
terwijl zij op de sofa ligt te slapen,
voorafgegaan door levensgrote gapen,
dan denk ik vaak ~wat heeft die poes het rijk~
Zij hoeft haar kuch niet bij elkaar te schrapen.
Er staat voor haar steeds binnen pootbereik
een bak met voer, een vorstenmaal gelijk.
Haar bek hoeft het alleen maar op te rapen.
Van dankbaarheid geeft zij hoogstzelden blijk
want arrogantie is haar sterke wapen.
Als Siamees is zij ermee geschapen.
Haar wil is wet en verder geen gezeik.
Maar al met al kan ik dat heel goed velen,
het beestje laat zich ook zo heerlijk strelen.