Bedgenoot
Sinds ik op die steiger naar haar floot
Met mijn bronzen bovenlijf ontbloot
Werd zij al snel mijn bedgenoot

Nageslacht
Dat was waar zij enkel maar aan dacht
Daarvan heb ik nu een stuk of acht
Een bedgenoot en nageslacht

Maar ondanks dat grut is mijn Ruth nog steeds een stoot
En mijn jongeheer salueert, o bedgenoot

Bedgenoot
Vrijend tot het vroege morgenrood
Over negen maanden weer een loot
Verslingerd aan mijn bedgenoot
Mm mm mm mm mm mm mm

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Bij de dood van Saskia Holleman




Ze heeft in gindse wei zich bloot gegeven
Haar armen voor de camera gespreid.
Zo stond ze voor een koe, een mooie meid,
En heeft haar hoofd toen hemelwaarts geheven.

De poster waaraan blikken bleven kleven,
Bracht velen nogal in verlegenheid
Maar werd daardoor symbolisch voor die tijd,
De sixties en een vrijgevochten leven.

Al had ik dan haar naam nog nooit gehoord
Ik schrok toch even van haar overlijden;
Het beeld van toen werd al te ruw verstoord.

Zij zal haar armen nooit meer kunnen spreiden
Maar leeft nog lang in veel geheugens voort.
Ontwapenend! Dat waren nog eens tijden.