Het had ze altijd al wel iets geleken,
een Bed & Breakfast in het buitenland.
Ze vonden een kasteeltje in de krant,
in een van Frankrijks allermooiste streken.
Natuurlijk was het klaar in zeven weken;
ze boorden vast wat gaten in de wand
en stortten in de keuken bergen zand.
Toen hadden ze de vloer nog niet bekeken.
Het is de kelder die zo blijkt te stinken,
ze bellen tevergeefs de makelaar
en richten al hun hoop op volgend jaar
terwijl ik thuis een biertje zit te drinken
en luister naar het fijne commentaar
dat tot het einde opgewekt blijft klinken.
Uit het archief
Leiding
Pixabay
Na 9 maanden ienemienemutten
heeft Nederland zijn eigen gang of four.
Het vierpartijenstelsel gaat weer door
met aan het roer de eerste stuurman Rutte.
De achterbannen gaan zowaar akkoord.
De leiders kruipen uit hun schuttersputten.
Ze lijmden, repareerden, onderstutten,
al was het bij herhaling kantje boord.
Een kabinet gaat ons weer leiding geven.
Al werd er wel bedisseld en beslist,
de overheid was van die taak ontheven.
Ik denk dat ik het altijd al wel wist:
Ik zou zonder regeerders kunnen leven;
ik heb ze al die maanden niet gemist.