Het vrije vers

Mijn liefdesleven was failliet
Ik vond de ware steeds maar niet
Van Trees, Carlijn tot Willemijn
Ik bleef weer achter vol verdriet

 

Het zou de volksaard kunnen zijn
Dat harde Hollandse venijn
Vandaar verliet ik dit gebied
En stapte hoopvol op de trein

 

Gelijk al in het gulle Gent
Heb ik mijn zielsverwant herkend
Mijn hart brak uit, ik juichte luid
Mijn queeste kreeg een happy end

 

Wat was ze mooi mijn Vlaamse bruid:
Haar taal nog zachter dan haar huid.