Nog altijd groeit de bonte lijst van namen
In marmer en herinnering gekerfd
En brengt de Dood, die nieuwe leden werft,
Ons in en in bedroefd rond groeven samen.
Wij kunnen onze levensduur niet ramen
En zien ons meer omringd met wat men erft
Van vrienden en familie die men derft,
Omdat zij niet hun barre lot ontkwamen.
De Tijd leert onze tranen te verdringen,
Maar blijvend zijn gevoelens van gemis;
De Dood slaat wonden die de Tijd niet heelt.
Wij blijven achter met herinneringen.
Die zijn soms mooi, maar – weet je wat het is?
We hadden ze zo graag met hen gedeeld.
In memoriam
- Gegevens
- Geschreven door Musonius
Uit het archief
KLEREN-LIJDER
pixy.org
M’n vrouw krijgt er maar geen genoeg van: shoppen!
En overal moet ik dan met haar mee.
Het duurt vaak lang, ze is niet gauw tevree,
Voor mij is dat maar moeilijk te verkroppen.
Steeds komt ze met iets anders op de proppen.
‘Wat vind je híervan?’, en ik knik gedwee.
‘O, kijk eens: koop er één en krijg er twee!’
Ik sta verloren bij de damespoppen.
En als ik zeg: ‘wordt het niet tijd te stoppen?’
Dan antwoordt ze met een venijnig ‘nee!’,
En blijft langs alle kledingrekken hoppen.
Ik loop haar na, maar zit in de puree.
Ik voel dat deze middag zal gaan floppen,
Maar schik me in m’n lot en zucht: ‘okay'