De fiets droeg de vrouw op de dijk
De vrouw droeg de last van haar dromen
Zij droomde van roem en van rijk
Daar hoog op de dijk met de bomen
De dijk met de fiets en de vrouw
Zag steeds minder water langs stromen
De vaargeul werd akelig nauw
Slechts platbodems konden er bomen
De vrouw liet de dijk en de fiets
Heeft enkel zichzelf meegenomen
Het leek een verdwijning in ’t niets
Waarover men jaren zou bomen
De zuster gaat mijn volle postoel legen
Voordat ik in de natte derrie land
Mijn wrakke lijf voelt als een natte krant
Een lekke darm: wat doet een mens ertegen
Ik ga zo langzaamaan steeds minder wegen
Zie visioenen van een waterkant
Waar oude ex-vriendinnen zwart omrand
In tranen rond de verse urn bewegen
Het leven loopt heel anders dan verwacht
Een stinkbacterie houdt zijn smoel verborgen
Totdat je voor de hoogste rechter staat
Wie dit niet regelmatig overdacht
Trakteer ik op een kipsateetje, morgen
Of broodjes rosbief in de Dapperstraat