Niels Blomberg leest zijn winnende gedicht voor


Die lange solo van November Rain
moet bij mijn uitvaart door de aula schallen.
Gitaarmuziek verbroedert iedereen.


Mij geeft hij kippenvel van top tot teen,
hij zal ook vast mijn nageslacht bevallen,
die lange solo van November Rain.

Al roept een enkeling ontzet ‘O neen’,
dat zal mijn laatste feestje niet vergallen.
Gitaarmuziek verbroedert iedereen.

De erfenis leidt niet tot handgemeen,
wanneer men daar beluistert met zijn allen
die lange solo van November Rain.

Er is niet enkel treurnis en geween,
als Guns N’ Roses uit de speakers knallen.
Gitaarmuziek verbroedert iedereen.

Wanneer ik daarna lig onder mijn steen,
dan hoor ik de muziek der hemelhallen:
die lange solo van November Rain.
Gitaarmuziek verbroedert iedereen.

 

En jawel, weer is een Vrijeversmedewerker in de prijzen gevallen. Niels Blomberg won met deze villanelle de derde prijs in de Plantage Poëziewedstrijd. Van harte gefeliciteerd!

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

En nu naar bad (Eindelijk voltooid)



Mijn bladerloze schaduw mijdt het water
En speurt de witte angst van eeuwen later

Ik wend mij af en doof mijn vale lichten
Ik heb een rein geweten zonder plichten

Mijn weemoed maakt de koele vlinder wakker
Van mij, getooide zelf, een dorre akker

Ik zie mijn grijze droefheid aan de kim
Die daar zo heilloos zit, o naakte schim

Aan wie'k mijn zachte treurnis zeg, in stromen
Als dauw die druppelt van de trage bomen

Zo druppelt in dit hart tezeer gehavend
Een droeve snik die glinstert in de avond

O, zie, hoe klaar en koel mijn schamelheid
In 't land van regen tot een bad bereid


Voor wie nu wezenloos voor zich uitstaart, klik hier voor een volledig begrip.