Zo’n vrouw met van dat korte grijze haar
is leuk aan ’t spelen met haar herdershonden.
Ze delen lief en leed en zelfs de sponde.
Zo is het goed: geen kerel, geen bezwaar.
Laatst stond er in de krant: “Dag natte neus,
Ik mis je zo, maar respecteer je keus.”
Tot wie zal ik mij wenden op die dag
als men jou begraaft? Tot de godvergeten
Schikgodinnen met hun verkrampte meten
en knippen van je levensdraad? Ik mag
niet het zwaard zijn dat in een sterrenslag
om je terugkomst, banen van planeten
verstoort. En jij? Jij zult geen hartenkreten
meer horen bij het halfstok van de vlag.
Zo’n lage, sublieme wreedaardigheid
moet haast wel door een god worden bedreven
een wrede afgunstige god die, Tijd
projecterend op hun kwetsbare streven,
het aardse bestaan van de mens benijdt
en daarom Gerrit, verlies jij je leven