In ’t midden van een dranklokaal
is iemand in bevlogen taal
vol overtuiging aan het woord
en schetst een maakbaar ideaal.
Een prachtidee, het plant zich voort
dringt door tot in het verste oord
en voor je ’t weet streeft men massaal
naar iets dat aan de einder gloort.
Totdat de zaak door twist ontspoort
en men elkaar op grote schaal
vol vuur het schedeldak doorboort
waarna men ietwat theatraal
standrechtelijk de man vermoordt
die ooit begon met het verhaal.
Ideaal
- Gegevens
- Geschreven door Otto van Gelder
Uit het archief
De glimworm en de pad
Dag jongens en meisjes, laatst kwam ik een aardig werkje tegen van Jacob van Lennep en daar heb ik een antwoord bij geschreven.
Het origineel is uit: Vertalingen en navolgingen in poezy (1884)
DE GLIMWORM EN DE PAD
Een fabelVonk'lend door het loverduister,
Zelf onkundig van haar luister,
Licht-ster van de klavergrond,
Doolde een glimworm in het rond.
Uit het zwabbrig slijm gekropen,
Stort een pad, met vuil bedropen,
Op die fel gehate schijn
't Onweerstaanbaar moordvenijn.
‘Waarom doodt in arren moede,
Waarom doodt mij uwe woede,
Daar 'k u nooit beledigd had?’
‘Waarom licht gij?" bromt de pad.
DE GLIMWORM EN DE PAD
Een antwoord
Stinkend uit de diepste poelen
Onbewust van diep bedoelen
Slijmrig en van binnen goor
Sprong een pad de tuinpoort door.
Hij had juist met volle longen
Kworkend luid zijn lied gezongen;
Wordt zijn vel in twee gespleten
Door een glimworm aangevreten.
‘Kleine glimworm waarom bijt ge
Vleesbedervend giftig zijt ge
Mij de kikkerbillen blauw?’
‘Lieve pad, ik lust je rauw!’
ill: Baron van Hippelepip(1917)–Mien Visser-Düker